"Jest to też powieść o cudzie i grozie tworzenia - porusza problem osiągnięcia artystycznego: czy wielki pisarz jest zarazem wielkim alchemikiem, zdolnym przemienić słowo zapisane na papierze w człowieka w niebieskim kapeluszu, który naprawdę stanie pod naszymi drzwiami? A jeżeli jest do tego zdolny, czy jest to wspaniałe, czy potworne?”


„"(...) Czytanie książki jest, przynajmniej dla mnie, jak podróż po świecie drugiego człowieka. Jeżeli książka jest dobra, czytelnik czuje się u niej jak u siebie, a jednocześnie intryguje go, co mu się tam przydarzy, co znajdzie za następnym zakrętem. A jeśli książka jest marna przypomina przeprawę przez Secaucus w New Jersey: cała okolica cuchnie i człowiek żałuję, że w nią w ogóle zabrnął, ale skoro już tak się stało, zamyka okna i oddycha ustami , żeby jakoś dotrwać do końca.(...)"

A ta książka NIE jest dobra.

Ona jest po prostu NIESAMOWITA.

Akcja rozwija się powoli i metodycznie, nie ma nagłych zwrotów, potwory nie wyskakują z szafy, a pod łóżkiem nie czai się żaden duch. Strony przepełnione są humorem, zapachem grilla, i promieniami słońca. Z każdego słowa emanuje, co prawda, pasja głównego bohatera, ale nie dzieję się nic co by mogło wynieść tą książkę ponad wyżyny zwykłego, przeciętego pisarstwa.
Do czasu.
Główny bohater przyjeżdża do Galen, miasteczka swojego idola, by napisać o nim biografie. I wtedy akcja powoli się rozkręca. Powoli – tak to prawda. Ale wcale nie musi szybciej.
„Krainę Chichów” nie można nazwać horrorem. Ale ma to cos co sprawia że cierpnie skóra a człowiek zaczyna się zastanawiać. Mnie obezwładniła. Rewelacyjny styl pisania- łatwy prosty i przyjemny – szybkie dialogi, wyjątkowe postacie. To wszystko przyprawione cynicznym humorem i szczyptą historii. Historii przerażającej i nieprawdopodobnej!
Książka czaruje. Po prostu. Zakończenie wbiło mnie w poduszkę.. A gdy tylko skończyłam ostatnią stronę, poczułam pustkę. To już koniec?? Chce jeszcze! ! !
Tak naprawdę w „Krainie Chichów” jest wszystko i nic. Wszystko by się zakochać, i nic co mogło by powalić. Wszystko zależy od czytelnika. Ja tam się zakochałam. I wiem, ze jest to miłość szaleńcza..
Proszę was, zróbcie sobie tą przyjemność, oderwijcie się od obiadu, telewizora, szklanej pogody, i przeczytajcie! Poświecie trochę chwili a dostaniecie w zamian coś pięknego i przerażającego! Coś idealnego! Coś poruszającego.. To coś.. „Krainę Chichów”.

"Jest to też powieść o cudzie i grozie tworzenia - porusza problem osiągnięcia artystycznego: czy wielki pisarz jest zarazem wielkim alchemikiem, zdolnym przemienić słowo zapisane na papierze w człowieka w niebieskim kapeluszu, który naprawdę stanie pod naszymi drzwiami? A jeżeli jest do tego zdolny, czy jest to wspaniałe, czy potworne?”


„"(...) Czytanie książki jest,...