Obiecałam sobie, że nigdy nie powiem: „Czemu ta książka tyle czekała?!”, „Czemu wcześniej po nią nie sięgnęłam?!”. Czasem po prostu nie mam ochoty na książki należące do mojego ulubionego gatunku, czasem potrzebuję odskoczni, a czasem zwyczajnie nie mam czasu lub nastroju na czytanie. Przede wszystkim czytam w swoim tempie – to jest moje hobby, nic na siłę, ale dzisiaj nadszedł ten dzień, więc… Rany! Dlaczego tak długo zwlekałam z przeczytaniem Egzorcysty?! Szybko przeprosiłam za to lekturę – przeczytałam ją w dwa wieczory.

Przede wszystkim autor świetnie przedstawił wątek opętania i jego poszczególne etapy, kontrolując odpowiednie natężenie dramatu rozgrywającego się w domu pani McNeil. Cały czas miałam wrażenie, że coś złego wisi w powietrzu i tylko czekałam na to, aż rosnące emocje wybuchną. Pisarz zachował równowagę – ani nie przedobrzył z opisami szaleństwa dziewczynki, ani też nie czułam niedosytu, dlatego cała historia jak żywa stała mi przed oczami. I to mnie przeraziło. Ten klimat to po prostu mistrzostwo! To jedna z niewielu książek przez którą na moim ciele pojawiła się gęsia skórka!

Bardzo ważna jest też w książce charakterystyka i odpowiednie przedstawienie bohaterów. W dużej mierze to oni decydują czy powieść nam się spodoba, czy będziemy ją z nimi przeżywać. W tym wypadku autor również spisał się na medal - postacie od razu przypadły mi do gustu. Naturalni, ludzcy, zapadający w pamięć. Od początku do końca przejmowałam się ich losami i byłam bardzo podekscytowana jaki będzie finał tego horroru. Naprawdę mało która lektura potrafi wywrzeć takie wrażenie - wywołać ogromne emocje i sprawić, że z rosnącym napięciem pochłaniałam kolejne strony. Ta zdecydowanie to potrafi!

Książka jest genialna! Każdemu miłośnikowi horroru będę polecać tę książkę, a nawet wciskać ją i zmuszać do jej przeczytania. Jest tam wszystko czego potrzebuje fan literatury grozy. Osobiście nie chciałam za szybko kończyć tej książki z obawy, że nie przeczytam – przynajmniej w najbliższej przyszłości, tak dobrej powieści z tego gatunku. Delektowałam się uczuciem niepokoju i przerażenia, które towarzyszyło mi od początku do końca. To jedna z najlepszych książek, które przeczytałam w tym roku, dlatego z całego serca będę ją polecać.

Obiecałam sobie, że nigdy nie powiem: „Czemu ta książka tyle czekała?!”, „Czemu wcześniej po nią nie sięgnęłam?!”. Czasem po prostu nie mam ochoty na książki należące do mojego ulubionego gatunku, czasem potrzebuję odskoczni, a czasem zwyczajnie nie mam czasu lub nastroju na czytanie. Przede wszystkim czytam w swoim tempie – to jest moje hobby, nic na siłę, ale dzisiaj...