Tym razem akcja komiksu zabiera nas na terytorium USA, a konkretniej do Białego Domu. Van Hamme genialnie pokazał kulisy walki o władzę, w tym konkretnym wypadku o fotel prezydenta "najsilniejszego" mocarstwa na świecie. Nasza Lady S, wraz z swoją przeszłością, niestety trafia pomiędzy młot a kowadło, gdy jeden z polityków pragnie zdyskredytować swoją rywalkę. Mimo, że komiks została wydany w 2008 roku, czyli bitą dekadę temu, to w praktyce praktyki w nim przedstawione nigdy nie zeszły ze sceny politycznej. Obłuda, kłamstwo, wykorzystywanie innych i tworzenie sztucznego wroga, grając na strachu opinii publicznej. To najlepsze słowa opisujące to czym w praktyce jest ten świat, a Van Hamme oraz Aymond genialnie go wkomponowali do swej serii.

Minęło kilka miesięcy od ostatnich wydarzeń we Francji. Suzan Fitzroy, a w praktyce Szania Rivkas, spędza spokojnie czas w pracy, zaś jej przybrany ojciec piastuje wysokie stanowisko koło Pani Prezydent. Wdaje się też w nią w romans, który przeradza się w miłość. Prasa o tym milczy, ale i tak wszyscy wiedzą, o parze zakochanych, którym jednak nikt nie chce przeszkadzać. Niestety do czasu, gdy konkurent do prezydenckiego stołka, senator Harry Glover, wywodzący się z tej samej partii co obecna Prezydent, ma zamiar zawalczyć o nominację. Tak ogromna władza kusi każdego, zatem senator wprawia w ruch machinę, mającą zrujnować Fitzroya, wykorzystując do tego jego adoptowaną córkę. Niestety nie zdaje sobie sprawy z kim ma tak naprawdę do czynienia, tym samym jakie zagrożenie ściąga na głowy innych ludzi.

Zarówno prezydent Donna Freeman oraz senator Glover to rasowe przykłady antagonistów. Jedno i drugie nie cofnie się przed niczym, aby tylko osiągnąć cel i utrzymać się u władzy. Pieniądze, ludzkie życie, czy nawet miłość nie mają tutaj znaczenia. Liczy się jedynie krzesło i to, jaką potęgę ono daje jego posiadaczowi. Z tej dwójki to oczywiście Glover jest tym gorszym, pozbawionym skrupułów i ludzkich odruchów potworem, bez mrugnięcia okiem skazującym kogoś na śmierć. Freeman nie ma jednak czystych rąk. Potrafi poświęcić miłość swego życia, aby tylko utrzymać się u władzy, udając jedynie dobrą kobietę.

W całym tym piekle Suzan musi znaleźć sposób, aby uratować swego ojca przed politycznym samobójstwem oraz więzieniem. James Fitzroy wie o wszystkim, co zresztą zostało wyraźnie powiedziane już w pierwszym albumie serii. Z przyczyn osobistych zajął się dziewczyną, gdy była jeszcze nastolatką. Potem, na prośbę swej umierającej żony, adoptował ją, załatwiając amerykańskie obywatelstwo. Wszystko to uczynił łamiąc prawo, wykorzystując fałszywe dokumentny młodej Szani podającej się za Suzan. FBI drąży sprawę i szybko natrafia na kolejne tropy, dlatego dziewczyna robi wszystko, aby ocalić swego przybranego ojca. Zdaje sobie sprawę, że jest stracona i nic jej już nie uratuje, ale dla niego jest jeszcze cień nadziei. Chwyta się wiec bardzo ryzykownego koła ratunkowego, które potrafi zaskoczyć czytelnika. Skutki tego wyboru są co najmniej zaskakujące, choć finał był raczej łatwy do przewidzenia.

Piąty tom dobrze ujmuje zatem sprawę walki o stołek, zostawiając w pewnym sensie na boku pojedynki miedzy agentami wywiadów różnych państw. Co prawda ten tom najmniej mnie zaskoczył, jeśli idzie o zwroty fabularne, choć miał swoje momenty, to jednak czytało się go bardzo przyjemnie. Coś jak rasowy, amerykański thriller polityczny, pokroju "Stanu gry". To co tutaj opisałem z fabuły, to zaledwie ogólny zarys całej układanki, jednak czytelnik nie ma za zadanie jej rozwikłać. Raczej zobaczyć do czego są zdolni ludzie pragnący potęgi oraz do czego potrafią się posunąć, aby ja zdobyć. Jest to zatem na swój sposób przerywnik w dotychczasowej formie serii, dający w finale ogromne możliwości na jej rozwój w przyszłości. W praktyce, nieograniczone.

Tym razem akcja komiksu zabiera nas na terytorium USA, a konkretniej do Białego Domu. Van Hamme genialnie pokazał kulisy walki o władzę, w tym konkretnym wypadku o fotel prezydenta "najsilniejszego" mocarstwa na świecie. Nasza Lady S, wraz z swoją przeszłością, niestety trafia pomiędzy młot a kowadło, gdy jeden z polityków pragnie zdyskredytować swoją rywalkę. Mimo, że...

Piąty tom serii Lady S, w której główną rolę gra atrakcyjna Suzan Fitzroy vel. Szania Rivkas, przynosi zasadniczą zmianę w sposobie prowadzenia fabuły. Jean Van Hamme zdecydował się wystąpić z utartych torów, które wypracował w uprzednich czterech częściach. Scenariusze oparte był na nośnym, acz prostym schemacie: protagonista przebywa z ojcem w delegacji lub na placówce dyplomatycznej gdzieś poza USA, tam odnajduje ją Orion, który zleca dziewczynie jakąś szpiegowską misję. Tymczasem w albumie Kret w Waszyngtonie całość rozegrana została zupełnie inaczej.

Początkowe sceny nie zapowiadają wolty. Akcja albumu rozpoczyna się pewnego słonecznego poranka w sypialni pani prezydent Stanów Zjednoczonych, gdzie gości dobrze nam znany James Fitzroy – przybrany rodzic Szani. Przy śniadaniu kochankowie rozmawiają o tym, że w Białym Domu ich związek nie jest żadną tajemnicą, ale mimo to muszą zachowywać pozory, czyli żadnych oficjalnych wspólnych wystąpień. Jednakże nie ich wzajemna relacja jest tym, co napędza fabułę bieżącego zeszytu. Co prawda znaczenie ma fakt, że pani prezydent walczy o nominację swojej partii, aby móc wystartować w kolejnych wyborach. Dołki pod nią kopie ambitny senator Harry Gover, który ma chrapkę na prezydencki fotel. Mężczyzna ma plan, jak pozbyć się konkurentki.

(...) W bieżącym tomie Van Hamme mniej uwagi poświęca protagonistce całego cyklu, a skupia się na postaciach pobocznych. Wiarygodnie zostaje poprowadzona osoba pani prezydent, uzyskujemy więcej informacji o byłym ambasadorze oraz o charakterze relacji, która łączy tych dwoje. Trochę blado wypada płatny zabójca wynajęty przez senatora, rozumiem, że Suzan musiała go pokonać, ale dać się zaskoczyć nieszkolonej w sztukach walki dziewczynie.

(...) Warstwa graficzna jest dziełem tego samego rysownika, co poprzednio. W tej materii nie uświadczymy żadnych zmian. Philippe Aymond nadal bardzo szczegółowo i dokładnie ukazuje rzeczywistość, w której ma miejsce akcja. Waszyngton i Biały Dom odwzorowano precyzyjnie. Prace Aymonda niezmiennie podobać się będą czytelnikom, którzy wysoko sobie cenią realistyczny rysunek. Dodatkowo warto zwrócić uwagę na dynamikę występujących postaci, które często ukazane są w ruchu i to również wypada dobrze.

Na zakończenie chciałbym podkreślić, że zmiana sposobu prowadzenia jest miłym zaskoczeniem. Delikatnie zmienia się także charakter opowieści, scenarzysta delikatnie przesuwa akcenty: z thrillera szpiegowskiego w stronę political fiction. A zaskakujące zakończenie bieżącej odsłony otwiera zupełnie nowy rozdział w życiu Lady S.

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2017/04/07/lady-s-5-kret-w-waszyngtonie/

Piąty tom serii Lady S, w której główną rolę gra atrakcyjna Suzan Fitzroy vel. Szania Rivkas, przynosi zasadniczą zmianę w sposobie prowadzenia fabuły. Jean Van Hamme zdecydował się wystąpić z utartych torów, które wypracował w uprzednich czterech częściach. Scenariusze oparte był na nośnym, acz prostym schemacie: protagonista przebywa z ojcem w delegacji lub na placówce...