“Nie ma nic gorszego niż nieopowiedziana historia”. Akurat w tym przypadku bym się nie zgodziła. Czy ktoś kiedyś napisze nowelę, która będzie mnie w stanie zadowolić na poziomie głównych tomów?!
Można tutaj wyłapać podobieństwa Cal'a do swojej matki, gdy była młoda, co moim zdaniem jest urocze. Aczkolwiek Coriane jako bohaterka jest nudniejsza niż flaki z olejem. Jej pasja do mechaniki sprawia, że mogłaby wydawać się interesującą postacią, ale poza tym jest depresyjna i żałosna. Mógłbyś spróbować ją polubić, ale wysyła ci sama wiadomość „przecież nie jestem tego warta, jestem tylko żałosną namiastką istnienia”. Aż z człowieka ucieka chęć do życia, jak o niej czyta. Prawda jest taka, że nawet nie jest mi jej żal. Nudna i bezbarwna paranoiczka.
Chyba tylko postać Roberta była tutaj dość ciekawa.
Właściwie wolałabym nie czytać tej noweli. Obraz Coriane, jaki dostaliśmy w Czerwonej Królowej, sprawiał że można było pałać do niej szacunkiem. Czuło się żal, że jej życie tak się skończyło. A teraz to wszystko pękło jak bańka mydlana. Czasem lepiej jest zostawić otwartą furtkę dla dobra historii i jej bohaterów.

“Nie ma nic gorszego niż nieopowiedziana historia”. Akurat w tym przypadku bym się nie zgodziła. Czy ktoś kiedyś napisze nowelę, która będzie mnie w stanie zadowolić na poziomie głównych tomów?!
Można tutaj wyłapać podobieństwa Cal'a do swojej matki, gdy była młoda, co moim zdaniem jest urocze. Aczkolwiek Coriane jako bohaterka jest nudniejsza niż flaki z olejem. Jej pasja...