Uwielbiam wścibskie, ironiczne dziewoje, które nie boją się walczyć o swoje. Naina jest ciekawą postacią, będącą jak nieoszlifowany diament - ciągle uczy się samodzielnej pracy i wiary w siebie. Igor to typ faceta zawsze niedostępnego, gburowatego, pełnego sekretów, który zaskakująco mocno kocha. Ale nie jest typem ekstrawertyka, nie dla niego gorące wyznania miłości, których w książce... nie znajdziemy wcale. To zdecydowany plus, bo po kilku tytułach ociekających różowym lukrem, człowiek ma ochotę na coś z odrobiną klasy. No dobrze, ale tutaj pojawia się pytanie o fabułę. O czym jest? A później - po co to wszystko? Jaki w tym sens? Doszliśmy do sedna - nie ma żadnego. Najpierw zniknięcie wykładowcy (a może później?), potem tajemniczy projekt, potem śmierć Igora, która wcale śmiercią nie była, potem wspólne pisanie (O ZGROZO!) pracy dyplomowej, potem wyjazd Czernowej do Paryża... Ludzie, gdzie tu właściwy koniec tej historii? Z "Wyższej magii" normalny człowiek zrobiłby dwa tomy. A kto wie, może i na trzeci by starczyło? Wątek kryminalny, który czuć już praktycznie na samym początku, pojawia się pod koniec. Tak jakby autorka nagle sobie przypomniała, po co właściwie pisała. Za dużo tajemnic na raz, za bardzo to wszystko jest zawikłane. Za drugim podejściem do tej lektury, dopiero z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że wszystko zrozumiałam. Tak przynajmniej sądziłam jakiś miesiąc temu, gdy byłam świeżo po lekturze. Teraz całą opowieść pamiętam jak przez mgłę. Szkoda, że magii w samej książce było mało, a tytuł zobowiązuje. Sam pomysł zaklęć autorka mogła rozwinąć, trochę wytłumaczyć ich funkcjonowanie w normalnym świecie. Jeśli zaś chodzi o sam styl pisania, o narrację - Jestem na tak! Izmajłowa ma doprawdy ciekawy sposób opisywania wydarzeń, nie brakuje w nich odpowiednich humorystycznych wtrętów i chociaż opowieść ciągnie się i ciągnie, jak krówka ciągutka - właśnie ta niesforna Czernowa praktycznie zmusza nas do szybkiego powrotu do swojego świata.

Uwielbiam wścibskie, ironiczne dziewoje, które nie boją się walczyć o swoje. Naina jest ciekawą postacią, będącą jak nieoszlifowany diament - ciągle uczy się samodzielnej pracy i wiary w siebie. Igor to typ faceta zawsze niedostępnego, gburowatego, pełnego sekretów, który zaskakująco mocno kocha. Ale nie jest typem ekstrawertyka, nie dla niego gorące wyznania miłości,...