Trochę się rozczarowałam. Tej książce zwyczajnie brakuje klimatu, nie chwyta i nie trzyma, jak powinno to robić dobre czytadło. Akcja jest skonstruowana bez zarzutu, ale opowiedziana bez polotu, w czym tkwi główny problem. "Wyższa magia" byłaby cudowna, gdyby nie ta straszna narracja - niby pierwszoosobowa, ale tak okropnie zdystansowana, szczegółowa, czasem wręcz sucha. Prawda - czyta się szybko, ale to już zasługa fabuły, która, jak wspomniałam, jest po prostu cud, miód i orzeszki. No, może nie do końca, ale jednak intryguje; w tym samym czasie cały czar psuje ta spartaczona narracja.
Ale nawet ona by się obroniła, gdyby nie to, że Naina nie jest osobą, która mogłaby myśleć albo mówić w ten sposób. To zgrzyta, bardzo, szczególnie w kontraście do działań bohaterki. I tu bardzo duży plus dla autorki za świetne wykreowanie Nainy. Jej charakter objawia się głównie przez jej działania (pomijając zupełnie kilka bezsensownych monologów wewnętrznych w stylu: "musisz, drogi czytelniku, wiedzieć, że jestem taka i taka", których pasjami wprost nienawidzę), postać jest spójna, ale dynamiczna - bardzo się zmienia przez cały czas trwania akcji. Co więcej: zmienia się w sposób wiarygodny! Kupuję ją całą; więcej - nawet ją lubię, razem z jej galopującą momentami głupotą!
To samo tyczy się innych bohaterów - świetnie nakreśleni, wiarygodni, pełnokrwiści, żywi, absolutnie nie czarno-biali. Portrety psychologiczne naprawdę zasługują na uznanie.
Trudno mi więc dojść do jasnej konkluzji - książka posiada wszystko, co powinna, ale te zalety giną w mrokach nudnej narracji. Nie bawiłam się przy niej dobrze, czego oczekiwałam, ale mimo wszystko w jakiś pokrętny sposób spodobała mi się. Może następna powieść Izmajłowej trochę ją zrehabilituje w moich oczach...?
***
Drobna uwaga, której nie potrafię zgrabnie wcisnąć w ciągły tekst: to nie jest fantastyka z wątkami kryminalnym i miłosnym; to nawet nie jest kryminał z nutką fantastyki i romansu - ewidentnie główną osią jest wątek miłosny, którego tło stanowią scenki obyczajowe i detektywistyczne, a wisienką na torcie są smaczki fantastyczne. Nie mówię, że to źle - wypada całkiem zgrabnie i ciekawie; po prostu opis jest dosyć mylący.

Trochę się rozczarowałam. Tej książce zwyczajnie brakuje klimatu, nie chwyta i nie trzyma, jak powinno to robić dobre czytadło. Akcja jest skonstruowana bez zarzutu, ale opowiedziana bez polotu, w czym tkwi główny problem. "Wyższa magia" byłaby cudowna, gdyby nie ta straszna narracja - niby pierwszoosobowa, ale tak okropnie zdystansowana, szczegółowa, czasem wręcz sucha....