Kolejna siostra Nixon doczekała się swojego księcia "nie całkiem idealnego" :) i do tego brodacza (ah! Też chcę!:P) I tak jak Sebastian mnie zauroczył, Miles rozbawił, tak Levi mnie rozczulił. Tak wiem, zachowywał się czasem jak babka tym marudzeniem, ale było coś takiego w nim, co od razu polubiłam. Owszem był wspaniałym tatą, ale przede wszystkim był człowiekiem i do tego realnym bohaterem. Z problemami i niepewnościami. Za to Jill w porównaniu do sióstr - była za idealna. Mogła chociaż raz ze złości rzucić kieliszkiem od wina w ścianę :) wiem, wiem, miała wspaniały seks i wszystkie jej zazdrościmy, ale mogła się tak raz a porządnie wkurzyć. Myślę, że historia Jill i Leviego była tak wciągająca, bo mogła się przydarzyć każdemu. Nie mamy tutaj milionera, wspaniałej "dziewicy", gwiazdy rocka czy sił nadprzyrodzonych. Życiowa historia. Jeśli dodamy do tego nie samotną matkę, a ojca (Brodacza!) z chorym dzieckiem - mamy coś wartego przeczytania. Epilog mnie rozczulił i rozbawił (imię Gotham! :D). Szkoda, że to już koniec historii sióstr Nixon, bo z chęcią poczytałabym jak to Skylar i Sebastian oczekują swoich bliźniąt (wiadomo 2 lepsza od 1!), Jill i Levi, pławią się swoim narzeczeńskim jeszcze stanie, a Nat i Miles cieszą się synkiem :)

Kolejna siostra Nixon doczekała się swojego księcia "nie całkiem idealnego" :) i do tego brodacza (ah! Też chcę!:P) I tak jak Sebastian mnie zauroczył, Miles rozbawił, tak Levi mnie rozczulił. Tak wiem, zachowywał się czasem jak babka tym marudzeniem, ale było coś takiego w nim, co od razu polubiłam. Owszem był wspaniałym tatą, ale przede wszystkim był człowiekiem i do tego...