Kiedy dyrektor prestiżowej szkoły, żyjący z sekretem, który może zniszczyć jego karierę, otrzymuje przesyłkę zawierającą starą książkę, już wie, że śmierć jest blisko. Ma być pierwszą ofiarą krwawej vendetty seryjnego mordercy, mszczącego się za doznane przed laty krzywdy. Tymczasem detektyw Adrian Miles szuka pocieszenia po zawodowej porażce w alkoholu i przygodnym seksie – jeśli uda mu się zatrzymać ciąg brutalnych morderstw, być może to śledztwo pozwoli mu odbudować karierę. Podobnie ma się sprawa z przydzieloną mu partnerką, Imogen Grey, z niejasnych powodów przeniesioną z poprzedniego posterunku. Przyjdzie im się zmierzyć ze sprawą sięgająca o wiele głębiej niż same morderstwa, tym trudniejszą do rozwiązania, że najwyraźniej komuś wpływowemu zależy na jej zatuszowaniu.

Najmocniejszą stroną „Belfra” Kateriny Diamond nie jest właściwie samo śledztwo i szukanie sprawcy, ale stopniowe wyjaśnianie motywów kierujących zabójcą i nakreślanie złożonych sylwetek postaci: niemal każdy pierwszo- czy drugoplanowy bohater ma jakąś przeszłość, która wpłynęła na jego obecny sposób myślenia i postępowania, ukształtowała jego wady i zalety, słabości i silne strony. Autorka prezentuje zróżnicowany katalog z jednej strony oprawców, a z drugiej osób na różne sposoby skrzywdzonych przez innych. Przy czym katom zwykle dobrze się powodzi, a ich ofiary muszą nosić na barkach ciężar doznanych krzywd i radzić sobie z nim szukając pocieszenia w alkoholu, w odosobnieniu cichych sal muzeum, ścigając przestępców, czy wreszcie mszcząc się na dawnych prześladowcach.

Za swoją debiutancką powieść Katerina Diamond została okrzyknięta „nową królową kryminału” i rzeczywiście jest to doskonale zbudowana historia odsłaniająca najmroczniejsze strony społeczeństwa. Napięcie nie słabnie, każda zbrodnia prześciga okrucieństwem poprzednią a co najważniejsze, książka porusza ciekawe kwestie moralne, zmuszając czytelnika do zastanowienia się, po czyjej stronie stoi. Jedynym niedociągnięciem były dla mnie drobne błędy stylistyczne, niefortunny dobór słów, niekiedy nawet nieporadna konstrukcja zdań, świadczące o przeoczeniach tłumacza lub redaktora. Na szczęście te sporadyczne potknięcia nie odbierają przyjemności lektury.

Mroczny, brutalny, trzymający w napięciu kryminał godny polecenia.

Agnieszka Kruk