"Był czas, że ciemność spowijała świat, i ta ciemność miała królową."

To niesamowite, że mimo takiego ogromnego ładunku negatywnych uczuć jakie przejawiają się w tej książce czułam żal z każdą duszą która odeszła juz od pierwszego tomu. Mimo tak wielu trudnych emocji, tak niezrozumiałego odbioru i konfliktu uczuć Marie Lu stworzyła niezapomniną historię, której główni bohaterowie spowici w mroku wciąż walczą o światło w swoich sercach. Adelina mimo ogromu zła otrzymała finał na jaki zasłużyła i (nie sądziłam, że to napiszę) jest mi ogromnie smutno rozstawać się z nią i resztą bohaterów. Są historie, w których chciałabym więcej z zakończenia, ale są też takie, gdzie wolałabym mniej i chyba tym razem to "mniej" w "Malfetto" będzie mi musiało wystarczyć, by nie zepsuć całego wrażenia jakie ta powieśc na mnie wywarła. Przez pierwsze dwa tomy można by sie spierać do czego autorka dąży, czy chce propagować przemoc i śmierć, czy nie stać jej na odrobinę dobra? Trzeci tom wszystko rozwiewa i bardzo się cieszę, że jednak czytałam ją bez przerwy. Jednak po takiej dawce mroku czas chyba na coś z humorem, żeby troszke lżej było na duszy - co również i wam zalecam jeśli się zdecydujecie na kolejną trylogię Marie Lu, a mimo wszystko warto!

"Był czas, że ciemność spowijała świat, i ta ciemność miała królową."

To niesamowite, że mimo takiego ogromnego ładunku negatywnych uczuć jakie przejawiają się w tej książce czułam żal z każdą duszą która odeszła juz od pierwszego tomu. Mimo tak wielu trudnych emocji, tak niezrozumiałego odbioru i konfliktu uczuć Marie Lu stworzyła niezapomniną historię, której główni...