Jestem bardzo zła na wydawnictwo. Gdybym nałogowo nie przeszukiwała internetu(szczególnie strony wydawnictwa) w poszukiwaniu wieści o finale trylogii "Malfetto", to nadal bym o niej nie wiedziała. Nawet nie wspomniano o konkretnej dacie. Ostatnia informacja na facebooku informowała jedynie o okładce i stwierdzenia, że będzie w maju. Koniec.
Ale po za tym ani wydaniu ani samej powieści nie mam wiele do zarzucenia.

"Gwiazda północy" ma chyba najpiękniejszą okładkę z dotychczasowych powieści Marie Lu. Wydanie jest śliczne, dopracowane, ale nie w środku. Momentami naprawdę wściekałam się na błędy redakcyjne, trochę ich było za dużo i rzucały się w oczy.

Bla, bla, bla...
Nareszcie finał!

Naczekałam się, naczekałam. Bardzo rzadko udaje mi się czytać finał serii(zwłaszcza dobrej, bo te rzadko są do końca wydawane(a badziewie owszem)), więc emocji było przy tym mnóstwo. Książkę dostałam w łapki o 10 rano, ale miałam na przedostatniej lekcji klasówkę z przeklętego języka angielskiego, więc czekałam do 13, to bolało(dla ciekawskich: klasówka nie poszła pomyślnie). Została skończona przed północą i finish zostałby opłakany, gdybym nie była zbyt rozdarta emocjonalnie(ostatnio mam jakieś dziwne reakcje na pewne wątki - płaczę na śmiesznych, śmieję się na smutnych(to wina Maas)).

Adelina została królową, ale nie potrafi się tym wystarczająco cieszyć. Dąży do coraz większych podbojów, ale cel ma tylko jeden: odnaleźć Violettę.
Jej umysł coraz częściej nie chce funkcjonować jak należy i nie tylko ona ma problemy ze swoim darem.
Nadszedł czas na znalezienie powodu, z którego pojawiły się Mroczne Piętna i sposobu na ich zniwelowanie. Wkrótce wszystkich może czekać śmierć.

Oczywiście narrację nadal dzierży Adelina(a jej "głosy z tyłu głowy" przy okazji), więc nie zawsze wiadomo co się dzieje. Pozostałe rozdziały zwykle kradnie Rafaelle, który tym razem naprawdę sporo się udziela. Teren tym razem nie miesza w narracji, choć w historii rolę sporą i tak odgrywa.
O wiele więcej spodziewałam się po Maeve, niestety wyszła dość nijaka w zestawieniu z pozostałymi bohaterami.

Zakończenie było satysfakcjonujące(naprawdę lubię zakończenia pisane przez Marie Lu) i poetyckie... Nic więcej nie wspomnę.

Bardzo, ale to bardzo polecam książki Marie Lu i liczę, że wydawnictwo na przyszłość pomyśli o efektowniejszej reklamie powieści tej autorki.

Jestem bardzo zła na wydawnictwo. Gdybym nałogowo nie przeszukiwała internetu(szczególnie strony wydawnictwa) w poszukiwaniu wieści o finale trylogii "Malfetto", to nadal bym o niej nie wiedziała. Nawet nie wspomniano o konkretnej dacie. Ostatnia informacja na facebooku informowała jedynie o okładce i stwierdzenia, że będzie w maju. Koniec.
Ale po za tym ani wydaniu ani...