"Jeśli słyszysz piosenkę, która wywołuje u Ciebie łzy, a nie chcesz już płakać, nie słuchasz jej więcej. Ale nie da się uciec od samego siebie. Nie można postanowić, że się już nie będzie siebie oglądać. Wyłączyć zgiełku w swojej głowie."

A jednak, bohaterka książki "Trzynaście powodów" znalazła sposób na wyłączenie zgiełku, na ucieczkę.
Tym sposobem było niestety samobójstwo.
Dlaczego mówię o tym już na początku?
Dlatego, że od tego właśnie ta książka się zaczyna.

A tak dokładniej: zaczyna się, gdy główny bohater - Clay Jensen - po powrocie ze szkoły, znajduje przed drzwiami zaadresowaną do niego paczkę. Nie wiadomo jednak przez kogo owa paczka została wysłana, gdyż brak na niej adresu zwrotnego. Ale nie to jest najdziwniejsze.
Najdziwniejsza jest zawartość tejże paczki.
W środku bowiem chłopak znajduje kilka kaset magnetofonowych, nagranych przez Hannah - koleżankę z klasy - która dwa tygodnie wcześniej popełniła samobójstwo.
Kasety, które otrzymał Clay są swego rodzaju "spowiedzią" Hannah. Spowiedzią, w której dziewczyna opowiada o swoim życiu i o tym, dlaczego się ono skończyło.

Okazuje się, że istnieje trzynaście powodów, które doprowadziły Hannah do tej tragicznej decyzji, a otrzymanie tych kaset oznacza, że jest się jednym z tych powodów.

"Nikt nie wie ze stuprocentową pewnością, w jakim stopniu jego postępowanie odbija się na życiu innych. Bardzo często nie mamy choćby bladego pojęcia. Mimo to robimy, co nam się żywnie podoba."

"Trzynaście powodów" to w mojej ocenie książka, która próbuje nas czegoś nauczyć.
Nauczyć chociażby tego, że każdy nasz czyn ma swoje konsekwencje, a pewnych rzeczy nie da się cofnąć. Dla niektórych może się to wydawać oczywiste, ale wierzcie mi - nie każdy zdaje sobie z tego sprawę i dlatego niektórzy właśnie - robią co im się żywnie podoba. A nie o to chodzi w życiu. Chodzi o ponoszenie odpowiedzialności za to co robimy. Więc skoro już musimy tę odpowiedzialność ponosić, to może warto byłoby się najpierw dwa razy zastanowić, zanim się coś zrobi? Może warto się zastanowić, czy robiąc coś - przypadkiem kogoś nie ranimy?
Ja myślę, że warto.
Bo gdyby ludzie więcej myśli poświęcali temu, co robią - można by było uniknąć wielu tragedii.
Bo choć TO jest tylko książka, to problem, który ona porusza, jest problemem jak najbardziej rzeczywistym, szczególnie wśród grupy do jakiej jest skierowana - młodzieży.

Teraz coś, co uważam na temat tytułowych powodów.
Otóż - uważam, że nie podlegają one żadnej dyskusji.
Nie podlega dyskusji, czy to były wystarczające powody, do tego, by popełnić samobójstwo czy nie... Dlaczego o tym mówię? Bo w kilku opiniach właśnie na coś takiego się natknęłam.
Ludzie! Każdy z nas jest inny. Każdy z nas ma inną "wytrzymałość". Jeden zniesie więcej i wyjdzie z tego silniejszy, drugi zniesie mniej i nie będzie w stanie nawet się podnieść. Każdy też ma inną wrażliwość. Dla jednego coś będzie błahostką, dla drugiego będzie sprawą życia lub śmierci. Nie nam oceniać jak pewne rzeczy wpływają na innych.
Poza tym - najlepiej spróbować postawić się na miejscu takiej osoby: Czy wam by było miło, gdyby ktoś wasz największy życiowy dramat rozpatrywał pod kątem "wystarczające/niewystarczające"? Szczerze wątpię.
Wystarczyłoby w życiu kierować się zasadą "Nie czyń drugiemu co Tobie niemiłe" i dla każdego z nas to życie byłoby o wiele łatwiejsze.

Teraz trochę o kasetach i o tym czym one są. Uznałam, że warto o tym wspomnieć, bo spotkałam się też z tym, że ktoś napisał, że zrobiono tu z samobójstwa przedstawienie...
To nie było przedstawienie. Kasety dla bohaterów były tym, czym (w moim odczuciu) ta książka miała być dla nas: przestrogą na przyszłość.
Bo choć dla Hannah było już za późno, to mogła ona sprawić, by osoby, które pojawiły się na jej liście - wyciągnęły wnioski, zmieniły swoje postępowanie i nie popełniały już tych błędów co wcześniej.
I to jej się udało, chociażby w przypadku Clay'a, co zostało ukazane w zakończeniu książki.

"Nie sposób wrócić do tego, co było kiedyś. Co nam się wydaje, że jest. Tak naprawdę do nas należy jedynie... teraz."

Na koniec - krótko o samej książce: mnie ona niesamowicie wciągnęła i przeczytałam ją błyskawicznie.

Podziwiam autora za sposób w jaki ta historia została napisana, bo to nie było łatwe zadanie - zważywszy na trudny temat.

"Trzynaście powodów" to lektura, która daje do myślenia, dlatego zdecydowanie ją polecam.

"Jeśli słyszysz piosenkę, która wywołuje u Ciebie łzy, a nie chcesz już płakać, nie słuchasz jej więcej. Ale nie da się uciec od samego siebie. Nie można postanowić, że się już nie będzie siebie oglądać. Wyłączyć zgiełku w swojej głowie."

A jednak, bohaterka książki "Trzynaście powodów" znalazła sposób na wyłączenie zgiełku, na ucieczkę.
Tym sposobem było niestety...