Wydany w 1905 roku, pierwszy polski poradnik seksuologiczny autorstwa pioniera polskiej i światowej seksuologii. Autor omawia znaczenie życia seksualnego dla prawidłowego i harmonijnego rozwoju człowieka. W przystępnej formie omawia istotę popędu seksualnego, jego przejawy i różnice u kobiet i mężczyzn oraz następstwa nieprawidłowego rozwoju seksualnego. Tekst zaskakuje zabawną archaicznością i oryginalnością języka oraz merytoryczną aktualnością.

Autor podnosi znaczenie oświaty seksualnej dla kształtowania postaw wobec seksualności, proponuje prowadzenie systematycznego uświadamiania seksualnego dostosowanego do wieku, prowadzonego przez przeszkolonych lekarzy.

Stanisław Kurkiewicz – za życia był potępiany, wyśmiewany i niezrozumiany. Jest autorem słowa „sexuologia”, które przyjęło się na całym świecie jako określenie dziedziny nauki i medycyny zajmującej się seksualnością człowieka. Obecnie – po latach – jego dzieło stało się przedmiotem dużego zainteresowania.

Czy można nazwać Kurkiewicza „polskim Kinseyem”? Nie – gdyż w przeciwieństwie do swego amerykańskiego „kolegi” jego badania i działalność były rzetelne, etyczne i oparte na naukowych podstawach.

Kurkiewicz – słowotwórca, w medycznym sensie próbował określić nieokreślone sfery intymnego życia. Wymyślił karkołomne neologizmy. Warto przytoczyć choć kilka z nich: samieństwo, oznaczające onanizm, słuchowina, czyli podniecające wyrazy, zdania lub muzyka, wstrzymaństwo – abstynencja płciowa, gmeranka – uprawia ją onanizująca się kobieta, chwalca zwisakowy – mężczyzna chwalący się osiągnięciami erotycznymi.

Działalność dr Kurkiewicza i jego dzieło „Z docieków nad życiem płciowem” stały się inspiracją do przedstawienia teatralnego, które w 2013 roku wystawił Wrocławski Teatr Lalek na Scenie Dla Dorosłych (reżyseria Paweł Aigner, dramaturgia Paweł Jarosz).