Światów Pilipiuka ciąg dalszy!
Robert Storm i doktor Paweł Skórzewski powracają, by kolejny raz stanąć twarzą w twarz z nienazwanym. Oprócz nich spotykamy byłego policjanta Pawła Nowaka oraz Rachelę, młodą Żydówkę. Wszyscy oni są bohaterami dziewięciu opowiadań, które tworzą "Wilcze leże". Celowo piszę o dziewięciu, gdyż ostatnią "Szafę" trudno nazwać nawet opowiastką.

Jak to u Andrzeja Pilipiuka bywa, opowiadania są różne, zarówno pod względem fabularnym, jak i jakościowym. Najmniej przypadł mi do gustu okręt flagowy tomu, tytułowe "Wilcze leże". Pomysł może i ciekawy, ale utwór przegadany, prawie bez akcji.

Główną rolę w większości opowiadań odgrywa stary dobry Robert Storm. Autor poświęcił mu pięć opowiadań. Jak zwykle przyjdzie mu rozwiązywać zagadki, które wszyscy wokół uznali za nierozwiązywalne. I tak w "Odległych krainach" poszuka chłopaka, który w latach osiemdziesiątych zniknął z zamkniętego od wewnątrz mieszkania. Jakby tego było mało, chłopak był na wózku i sam na pewno nie byłby w stanie uciec. I co z tym zaginięciem ma wspólnego malutka wioska gdzieś w Peru? W "Lalce" naciśnie na odcisk ludziom, którzy takich rzeczy nie wybaczają. Storm zawsze powtarza, że nie ma wrogów. Myli się jednak. Chcąc przeżyć, musi na jakiś czas zniknąć. Wyrusza na długie wakacje. I tak trafia we włoskie Alpy, gdzie odnajduje zwłoki austriackiego żołnierza z czasów pierwszej wojny światowej. Zmarły ma przy sobie list, który prawie sto lat temu pisał do ukochanej. Storm nie byłby sobą, gdyby nie postanowił odszukać adresata. I co z tego, że on nie żyje. "List z wysokich gór" zostanie doręczony.
Mija rok i Storm wraca do domu. Od razu dostaje zlecenie, które bardzo mu odpowiada, choć jest z gatunku tych "nie ma szans". Ma odnaleźć zaginiony rękopis Kornela Makuszyńskiego "Drugie wakacje szatana". Rękopis zaginął podczas wojny i wszystko wskazuje, że spłonął. Robert Storm zrobi wszystko, co w jego mocy, by go odnaleźć. Opowiadanie to nosi tytuł " Cmentarzysko marzeń" i według mnie jest najlepszą pozycją w całym tomie.
Równie dobrym jest utwór "Relikwiarz". Storm w klasycznym wydaniu. Jest zleceniodawca, jest zaginiony przedmiot więc jest i śledztwo. Z tą różnicą, że nasz poszukiwacz tym razem nie działa sam. Towarzyszy mu Magda, nowa sympatia, która podziela jego zainteresowania.

Drugi z głównych bohaterów, doktor Skórzewski, powoli schodzi ze sceny. Tak przynajmniej ja to odbieram. Opowiadania z nim w roli głównej są dwa- "Promienie x" oraz "Ci, którzy powinni pozostać". Oba są dobre, utrzymane w stylu znanym z wcześniejszych utworów z doktorem w roli głównej. Temu drugiemu można zarzucić pewną wtórność, ale i tak uważam go za świetny.
Na koniec były policjant Paweł Nowak i jego prywatne śledztwo w sprawie tajemniczego samobójstwa pewnego studenta. Tajemnicze, gdyż ofiara zmumifikowała się za życia. Czemu to zrobiła? I co z tym wszystkim wspólnego ma mumia pewnej egipskiej poetki, która spoczywa w magazynie wrocławskiego muzeum?

"Wilcze leże" utrzymuje klimat i poziom wcześniejszych części, jednak nie robi kroku do przodu. Opowiadania są solidne, nie zaskoczą jednak czytelnika, który zna wcześniejszą twórczość pisarza. Humoru mniej w nich niż zazwyczaj, co nie znaczy, że nie ma go w ogóle, np. scena z topieniem manekina rozbawiła mnie do łez. Mimo tego lubię je. Są jak stary przyjaciel, którego znasz od dawna i który niczym cię nie zaskoczy. Zawsze możesz jednak na niego liczyć. I dlatego, jeśli tylko się pojawią kolejne tomy, na pewno trafią w moje ręce. Czytanie w pierwszej kolejności powinno sprawiać przyjemność, a tą Światy Pilipiuka gwarantują.

Światów Pilipiuka ciąg dalszy!
Robert Storm i doktor Paweł Skórzewski powracają, by kolejny raz stanąć twarzą w twarz z nienazwanym. Oprócz nich spotykamy byłego policjanta Pawła Nowaka oraz Rachelę, młodą Żydówkę. Wszyscy oni są bohaterami dziewięciu opowiadań, które tworzą "Wilcze leże". Celowo piszę o dziewięciu, gdyż ostatnią "Szafę" trudno nazwać nawet opowiastką.

...