To samo wydawnictwo, bardzo podobny tytuł i szata edytorska i równie podobna tematyka. Chęć porównywania pcha się sama. W „Rzeczy o sowach” autorka często więcej pisze o sobie niż o samych sowach a informacje o ptakach wydają się być gównie wypełniaczem, dość suchą wiedzą encyklopedyczną. W „Rzeczy o ptakach” Stryckera mamy za to solidną dawkę wiedzy szczegółowej, jak i ogólnej. Świetnie podaną, bez nudziarstwa i autorskiego narcyzmu. Nie trzeba sięgać do notek biograficznych, by się przekonać, że autor to ornitologiczny maniak, pasjonat potrafiący nie tylko obserwować, ale i „sprzedać” swoją wiedzę w bardzo atrakcyjny, przystępny sposób. Gdybym tylko na podstawie książki miał zadecydować, z kim pojechałbym na kilkumiesięczną wyprawę obserwacyjną, ze Stryckerem poszedłbym w teren w ciemno bez żadnych pytań, z panią Calvez nie koniecznie.
Kolejne rozdziały książki są poświęcone różnym gatunkom czy rodzajom ptasim, ale autor nie ogranicza się do suchego opisu wyglądu i zachowań. Bohaterowie dobrani są tak, żeby móc pokazać znacznie szersze zjawiska biologiczne występujące nie tylko wśród ptaków. Nie brakuje też odniesień do nas samych, przy czym nie ma to charakteru antropomorfizacji ptaków czy odwrotnie -„uzwierzęcenia” człowieka. Strycker pokazuje zbieżności, analogie w świecie naszym i zwierząt, oczywiście z naciskiem na ptaki. Pokazuje różne, często przeciwstawne poglądy nauki i naukowców na dany temat. Tekst zmusza czytelnika do własnych przemyśleń i refleksji. Nie brakuje też czegoś o sowach, a jakże! Bohaterką jest sowa śnieżna i jej… zamiłowanie do dalekiego włóczęgostwa. Ale więcej nie będę zdradzał. Przeczytajcie sami a nie będziecie żałować.
Oczywiście znajdą się uparci malkontenci, którym będzie doskwierać zbyt mała ilość specjalistycznej wiedzy albo chwilami może zbyt daleko idące skojarzenia i analogie, ale to chyba nie najlepiej świadczy o owych malkontentach. To dość mała książka, popularnonaukowa i to ta w rodzaju gawędy, popularnego eseju a nie specjalistycznych naukowych rozważań czy systematycznej wiedzy encyklopedycznej. Jeśli ktoś z takimi oczekiwaniami sięga po tę książkę, wyraźnie nie ma wyczucia, co bierze do ręki. Książkę odsłuchałem z audiobooka i tę wersję również polecam. Lektorem jest… no któż może być lepszym lektorem książki przyrodniczej niż Krystyna Czubówna? Słucha się świetnie. Wadą książki papierowej jest niemal zupełny brak ilustracji. Owszem, mamy całkiem atrakcyjne grafiki na początku każdego rozdziału przedstawiające głównych bohaterów, ale – sądząc ze zdjęcia autora tekstu, choćby tego zamieszczonego na LC – Strycker jest nie tylko ornitologicznym maniakiem, ale i zapalonym fotografem. Podejrzewam, że oryginalne wydanie jest zaopatrzone w jego własne zdjęcia z tropienia opisywanych gatunków. Szkoda, że takich zdjęć nie ma w polskim wydaniu.
Słuszną uwagą jest również spostrzeżenie innego recenzenta, że okładka polskiego wydania nie przystaje do zawartości, tj. na okładce mamy pokazane ptaki występujące w Europie, o których nie ma ni słowa w książce. Nie tylko o konkretnych gatunkach, ale w ogóle o tych rodzajach. W tekście nie ma słowa o czaplach jako takich czy jaskółkach. Niby detal, ale…

To samo wydawnictwo, bardzo podobny tytuł i szata edytorska i równie podobna tematyka. Chęć porównywania pcha się sama. W „Rzeczy o sowach” autorka często więcej pisze o sobie niż o samych sowach a informacje o ptakach wydają się być gównie wypełniaczem, dość suchą wiedzą encyklopedyczną. W „Rzeczy o ptakach” Stryckera mamy za to solidną dawkę wiedzy szczegółowej, jak i...