,,Jednak wszyscy mamy w sobie mrok. Rzecz w tym, ile zdołamy pomieścić w sobie światła.''

Kiedyś postawiłam sobie za cel przeczytanie całej serii ,,Wilkołaków z Mercy Falls'', jednak po pierwszym tomie postanowiłam odpuścić, ponieważ książka kompletnie nie przypadła mi do gustu. Do tej pory nie miałam okazji sięgnąć po ,,Kruczy cykl'', a więc możliwość zapoznania się z ,,Przeklętymi Świętymi'' wydawała mi się dobrą opcją, aby dać autorce drugą szansę i przekonać się, czy tym razem Maggie Stiefvater zdoła mnie czymś pozytywnie zaskoczyć. Jak więc sytuacja wyglądała w praktyce?

Na wstępie trzeba podkreślić, iż ,,Przeklęci Święci'' to powieść bardzo dziwna. Jeśli lubicie historie o podłożu metaforycznym, gdzie szybka akcja wymarła tysiące lat temu, to tak, być może polubicie się z nią, jednak osoby nie mające zamiaru doszukiwać się głębszego znaczenia mozolnie płynącej fabuły, będą zawiedzione. Nie mogę przyczepić się do stylu pisania autorki, gdyż w rzeczywistości stworzyła naprawdę klimatyczne tło pustynnego miasteczka Bicho Raro, a także należycie wykreowała swoich bohaterów. Niemniej jednak przez połowę książki byłam niemal pewna, że za moment odłożę ją niedokończoną na półkę, ponieważ wydawała mi się całkowicie bezsensowna. Koniec końców dobrze się stało, że dobrnęłam do jej finału, gdyż pozwoliło mi to spojrzeć na lekturę nieco bardziej przychylnym okiem, choć w dalszym ciągu nie zdziałało to cudów.

W moim odczuciu problemem z ,,Przeklętymi Świętymi'' jest nieumiejętnie rozwinięty naprawdę świetny pomysł na napisanie tej książki. Myślę, że ostatecznie zrozumiałam, co dokładnie autorka chciała nam przekazać w swojej powieści i potrafię dostrzec ogromny potencjał wpisany w tę historię, ale nadal uważam, iż zabrakło tu wielu istotnych rzeczy. Mam wrażenie, że Maggie Stiefvater za bardzo skupiła się na tym, by zniekształcić oczywiste rzeczy tak, by czytelnik mógł po głębszym zastanowieniu odkryć ich prawdziwe znaczenie, że zapomniała, jak prawidłowo oddać emocje towarzyszące opisywanym wydarzeniom. Ta książka powinna móc dotknąć człowieka od środka, a zamiast tego przedstawia suche fakty i dopiero przy końcu ledwo nadrabia zbyt wielkie zaległości.

W gruncie rzeczy nie jestem pewna, w jakim kierunku chciałabym, aby fabuła została rozwinięta, ponieważ sama idea historii ,,Przeklętych Świętych'' nie jest wcale prostą sprawą. Wiem natomiast, że nie zdołała mnie ona przekonać, czego bardzo żałuję, bo mogłaby wypaść dużo lepiej. Nie można powiedzieć, iż jest to zła książka, gdyż zakrawałoby to na kłamstwo, jednak trzeba nazwać ją niezwykle specyficzną. Tylko od Was zależy, czy jej dziwność Was urzecz, czy też natychmiast odrzuci.

Nie polecam, ani nie odradzam, ja niestety jestem tą książką nieco zawiedziona, a moja opinia na temat twórczości Maggie Stiefvater jak na razie nie uległa poprawie.

,,Jednak wszyscy mamy w sobie mrok. Rzecz w tym, ile zdołamy pomieścić w sobie światła.''

Kiedyś postawiłam sobie za cel przeczytanie całej serii ,,Wilkołaków z Mercy Falls'', jednak po pierwszym tomie postanowiłam odpuścić, ponieważ książka kompletnie nie przypadła mi do gustu. Do tej pory nie miałam okazji sięgnąć po ,,Kruczy cykl'', a więc możliwość zapoznania się z...