Nie tak dawno skończyłem lekturę pierwszego z wydanych w ramach nowej serii wydawniczej Editio Black kryminałów - "Tajemnica wyspy Flatey", a już kusił kolejny. Tym razem nie Islandia, a Szwecja.
I choć skandynawskich kryminałów już sporo za mną, muszę przyznać, że dostałem w ręce coś oryginalnego. Zastanawiam się na ile na tą ocenę ma wpływ fabuła, a na ile samo tło, pomysł, w każdym razie "Tak sobie wyobrażałam śmierć" zasługuje na uwagę.

Czemu piszę o tle, pomyśle, jakby stanowiły one jakąś nowość? Chyba bowiem nie spotkałem się jeszcze w kryminale ze śledztwem prowadzonym przez kogoś w głębokiej depresji, w bardzo kiepskim stanie psychicznym, kto udaje przed wszystkimi, że jest ok i dowodzi całym zespołem śledczym. Ciekawy pomysł, zwłaszcza, że mocno związany również z dziejącymi się wydarzeniami. Od strony psychologicznej bardzo smakowite. Zdarzali się gliniarze z traumą z przeszłości, z ciężkim dołkiem, uzależnieniami, ale czegoś tak mocnego nie pamiętam. Bohaterka każdego dnia zmaga się z tym, żeby w ogóle wyjść z domu, pokazać się ludziom na oczy. Bo co to będzie, jak ktoś się spyta... Jak się coś jej przypomni...

Niezła lektura - chłodna, z ciekawą warstwą psychologiczną i niebanalną kreacją głównej bohaterki. Może bez spektakularnej akcji, ale kryminalna intryga może się bez tego spokojnie obejść.
całość na http://notatnikkulturalny.blogspot.com

Nie tak dawno skończyłem lekturę pierwszego z wydanych w ramach nowej serii wydawniczej Editio Black kryminałów - "Tajemnica wyspy Flatey", a już kusił kolejny. Tym razem nie Islandia, a Szwecja.
I choć skandynawskich kryminałów już sporo za mną, muszę przyznać, że dostałem w ręce coś oryginalnego. Zastanawiam się na ile na tą ocenę ma wpływ fabuła, a na ile samo tło,...