Mumia to powrót do twórczości Tess Gerritsen po dłuższej przerwie. Uwielbiam czytać jej książki, które na razie nie zawiodły mnie. Zawsze dostawałem intrygującą fabułę, ciekawych bohaterów i dobre zakończenie. Sięgając po Mumię nie obawiałem się, że dostanę coś słabszego niż oczekiwałem, ale autorka stworzyła bardzo dobrą powieść, przez którą płynie się bez przeszkód. Dlatego cieszy mnie powrót do jej twórczości.
Zagadkowa mumia znaleziona w muzeum może stanowić nie lada atrakcje i podnieść frekwencje odwiedzin, a co za tym idzie dostarczyć spory zastrzyk gotówki. Jednak podczas badania dokonują makabrycznego odkrycia znalezienia współczesnej kuli w liczącej jak się wydawało dwa tysiące lat mumii. Jest to dopiero początek makabrycznych odkryć, bo ktoś wybrał muzeum na przechowywanie swoich zbiorów. Jane Rizzoli i Maura Isles będą musiały odpowiedzieć na wiele pytań i znaleźć rozwiązanie zagadki morderstwa.
W poprzednich książkach nie brakowało sporej ilości makabry ze względu na opisy autopsji, których dokonywała doktor Maura Isles lub miejsca zbrodni. W Mumii nie znajdujemy już tak wielu takich opisów tylko czasami sporadycznie się trafiają, ale nie brakuje ofiar mordercy opisanych z dokładnością robiące makabryczne wrażenie. Autorka nie bawi się w ugrzecznienia i dostajemy pełny obraz miejsca zbrodni. Jak zwykle wątków mamy kilka zazębiających się ze sobą w miarę rozwoju fabuły. Pierwszym z nich jest historia i przeszłość pani archeolog, która skrywa nie jedna tajemnicę. Znowu dawkowanie informacji i nie ujawnianie za wiele dotyczące skrywanych tajemnic powodują, że historia staje się intrygująca. Dobrym pomysłem było, aby narracje poprowadzić w pierwszej osobie, dlatego dostajemy relacje jakby z pierwszej ręki. Opowieść o wierzeniach związanych z dawnym Egiptem zostały podane w przystępny sposób i widać tutaj, że autorka postarała się bardzo, aby brzmiały przekonująco. Zawsze uwielbiałem czytać książki o takiej tematyce poświęconej Egiptowi , wierzeniom czy różnym doniesieniach o mumiach. Fascynował przyznaje tamten starożytny okres, dlatego Tess Geritssen wprowadzając i sięgając po taki temat trafiła w dziesiątkę tematyką na powieść. Kolejnym plusem dla mnie jest wątek dotyczący mordercy i śledztwa. Znów nie dostajemy za dużo informacji, aby nie było możliwość odgadnięcia sprawcy lub sprawców. Dawkowanie kończy się jak zwykle, że do ostatniego prawie momentu nie możemy odgadnąć kto za wszystkim stoi. Tak samo jest w tym przypadku. Właśnie to lubię w jej pisarstwie, że zwodzi czytelnika do ostatniego momentu i już wydaje się, że mamy obraz całości, a tutaj wyskakuje coś nowego i znów musimy postarać się odgadnąć zagadkę. Najlepsze wrażenie zrobiła na mnie historia archeolożki, która dostarczyła sporych emocji podczas czytania wraz z samym śledztwem. Nie mogło zabraknąć dobrego nakreślenia tła obyczajowego i nawet wątku romansowego.
Głównych bohaterów historii mamy kilku. Na pewno do nich należy Jane Rizzoli, która gra jak zwykle twarda policjantkę depczącą przestępcom po odciskach. Twarda, nieustępliwa i drążąca jak woda w skale w poszukiwaniu informacji oraz tropów. Jej sylwetkę nakreślono pod względem psychologicznym w świetny sposób i nadal jest moją ulubioną bohaterką jaka została stworzona na kartach książek. Nawet zachowanie nie przeszkadzało mi w żaden sposób podczas czytania. Kolejną osobą jest doktor Maura Isles, której rola w Mumii została ograniczona i przeniesiona na dalszy plan względem samej historii. Szkoda, bo mi jej przyznaje brakowało podczas czytania, a wstawki dotyczące prywatnego życia i kilka fragmentów, gdzie się pojawiała to dla mnie za mało. Może w kolejnej części powróci i jej rola w historii zostanie bardziej rozbudowana. Kolejną postacią jest Josephine Pulcillo skrywająca nie jedną tajemnicę. Jej postać została nakreślona w znakomity sposób i dzięki zastosowaniu narracji pierwszoosobowej możemy z bliska poznać jej wciągającą historie. Czasami wzbudzającą emocje.
Kolejne postacie drugoplanowe i trzecioplanowe wypadły dobrze i mają do odegrania pewną role w całej historii w zależności od potrzeby. Dostajemy postacie posiadającą głębie, które nie są papierowe i jednowymiarowe. Zbudowane przez autorkę relacje pomiędzy bohaterami książki wypadają dobrze i nie wzbudzają irytacji. Tak samo ma się rzecz z dialogami popychającymi historie do przodu. Nie mogę się w tym przypadku przyczepić, bo autorka dała radę przedstawiając interakcje i tworząc dialogi.
Książka posiada dynamiczną akcję, która cały czas bez zatrzymania leci do przodu jak odrzutowiec. Wydarzenia toczą się błyskawicznie i nie uświadczymy opisów tamujących historie lub nudnych fragmentów. Na pewno nudzić się nie można i tak było w moim przypadku, bo książkę pochłaniałem w ekspresowym tempie. Sama fabuła oprócz tego, że jest wielowątkowa była wciągająca. Intrygujący pomysł i świetnie wykorzystanie atutów czyni tą powieść bardzo dobrą, lecz nie pozbawiona pewnych niuansów niestety. Jak pisałem wcześniej było za mało doktor Isles w powieści. Po prostu mi jej brakowało tutaj w większej roli, a okazja była wspaniała przecież w postaci mumii, którą można było badać. Wstawki dotyczące trwającego romansu Maury nie wnosiły praktycznie nic do samej fabuły i mogło ich nie być. Czasami zachowanie Josephine Pulcillo wydawało mi się naiwne. Także nieraz brakowało mi większej dawki napięcia podczas czytania, bo pod tym względem Tess Gerritsen stać na więcej. Pomimo takich drobnych mankamentów książka wypada bardzo dobrze. Czym bliżej zakończenia udało mi się zgadnąć sprawcę, ale wykorzystanie pewnego twistu w końcówce sprawiło, że zostałem zaskoczony takim zastosowanym rozwiązaniem. Nie brakuje w historii właśnie twistów, próby podsuwania i mylenia tropów. Pod tym względem autorka nie zawiodła mnie i sprawiło, że nie mogłem praktycznie do samego końca odgadnąć sprawcy. Zaliczam to na plus.
Książka jest bardzo dobrym thrillerem kryminalnym i trzyma poziom poprzednich tomów. Wciąga i intryguje co zawsze uwielbiam w takich powieściach. Podobał mi się pomysł sięgnięcia po wierzenia, wykopaliska, mumie i Egipt, których tematyka wniosła wiele do samej historii. Oczekiwania miałem spore, ale nie zawiodłem się na książce Mumia. Dostałem intrygującą fabułę, makabryczne morderstwa, ciekawych bohaterów i przystępny sposób, w trochę edukacyjnym stylu napisane odniesienia do starożytnego Egiptu i mumifikacji. Jestem zadowolony z lektury i nie żałuje sięgnięcia po nią. Błyskawicznie się czytało i same kartki przewracały się w zastraszającym tempie. Wciągnęła mnie historia od samego początku aż po zakończenie. Mnie autorka po raz kolejny nie zawiodła i mam nadzieje na kolejny tom będzie na takim samym poziomie lub nawet lepszy. Na pewno sięgnę po kolejne części przygód detektyw Rizzoli i doktor Isles w niedalekiej przyszłości. Mumia zapewnia świetną rozrywkę i nie brakuje tutaj barwnych, nieraz plastycznych opisów z dozą makabry. Bardzo dobry thriller dla każdego.
Polecam.

Mumia to powrót do twórczości Tess Gerritsen po dłuższej przerwie. Uwielbiam czytać jej książki, które na razie nie zawiodły mnie. Zawsze dostawałem intrygującą fabułę, ciekawych bohaterów i dobre zakończenie. Sięgając po Mumię nie obawiałem się, że dostanę coś słabszego niż oczekiwałem, ale autorka stworzyła bardzo dobrą powieść, przez którą płynie się bez przeszkód....