Miało być tak pięknie, a wyszło jak zawsze, czyli opowieść o wiedźminach gorszego sortu.

Głównymi bohaterami są Magda i jej wujek/kuzyn Feliks. Wujek/kuzyn jest żniwiarzem, tj. poluje na demony i od czasu do czasu zmienia ciało. Dlaczego żniwiarz - nie wiem, taka nazwa się autorce spodobała, mnie kojarzy się z czymś innym. Dobrze zatem, co mamy w tej historii? Nawich, słowiańskie demony. To mocny punkt książki, mnogość słowiańskich demonów, naprawdę dobrze opisanych. Mogłabym się pokusić i wytypować książki z jakich autorka korzystała, szukając o nich informacji. Naprawdę, naprawdę mocny punkt. Egzorcyzmowanie każdego już nie. Są wspomniane inne metody pokonania stwora, ale koniec końców wszystkich egzorcyzmują, a ja czytając miałam przed oczami braci Winchesterów z Supernatural wypowiadających te same słowa. Winchesterowie jednak na ogół wiedzą, co robią, a żniwiarze nie. No serio, ponad sto lat poluje się na demony i wciąż nie wie się o nich dość i walczy tak nieudolnie? Po ponad stu latach??? A, zapomniałabym o najlepszej metodzie, gdy bohater widzi stwora, który zaraz kogoś dziabnie, kopnie, zbije, poturbuje, zabierze lizaka. Trzeba stanąć i głośno krzyknąć "nie!". Potem powinno się dodać zły pies, ale tego nie robią i magiczne "nie!" nie działa, ale dodaje ambicji.
Jest dużo akcji i dużo polowań, to kolejny wielki plus z mojej strony, ale bolą mnie relacje bohaterów. W ogóle Mateusz jest tak nieprawdziwy, że klękajcie narody. Magda zachowuje się dziecinnie, ale chce, by traktować ją jak dorosłą. Feliks ciągle daje sobie wykopać, choć z całej ekipy i tak on jest moim faworytem. Pomimo zmiennej osobowości.
Powiem tak, ucięłabym wątek Pierwszego, postać Mateusza i byłoby naprawdę fajnie. O takich naszych łowcach demonów. Polowania na strzygi, bezkosty i inne upiory. Możliwe, że byłabym zachwycona.
Ale nie jestem i nawet nie w połowie książki wiedziałam już wszystko, czego bohaterowie nie odgadli do samego końca.
Ogólnie nie jest źle, myślę nawet, że książka jest dobra, a autorka być może kiedyś uraczy nas fajną fantastyką. Trzymam kciuki, bo mimo wszystkich narzekań, dostrzegłam w tym potencjał. Dam szansę kontynuacji, może coś się poprawi. A jak jie przynajmniej nacieszę oczy słowiańską demonologią.
Na koniec muszę wspomnieć o okładce. Śliczna i koszmarnie niepraktyczna. Każdemu, kto kupi, radzę od razu wsadzić w jakąś obwolutę, folię, cokolwiek, bo łatwo zniszczyć, zarówno tę, jak i inne książki, o czym przekonałam się, chcąc włożyć książkę do torby po wyjściu z księgarni.

Miało być tak pięknie, a wyszło jak zawsze, czyli opowieść o wiedźminach gorszego sortu.

Głównymi bohaterami są Magda i jej wujek/kuzyn Feliks. Wujek/kuzyn jest żniwiarzem, tj. poluje na demony i od czasu do czasu zmienia ciało. Dlaczego żniwiarz - nie wiem, taka nazwa się autorce spodobała, mnie kojarzy się z czymś innym. Dobrze zatem, co mamy w tej historii? Nawich,...