Zdaje się, że moja fascynacja kryminałami już niedługo ustąpi miejsca zamiłowaniu do literatury fantasy. Bowiem coraz częściej o taki gatunek właśnie sięgam, gdy szperam po półkach miejskiej biblioteki. Pottera znam na wylot, trylogię Tolkiena ubóstwiam niemal tak mocno, jak przygody młodego czarodzieja. Do tego dorzucić mogę mnóstwo sympatii dla Trudi Canavan.
Uczennica Maga to moje trzecie spotkanie z twórczością tej autorki. Przeczytałam dwa tomy trylogii Czarnego Maga, a w oczekiwaniu na trzeci tom (w bibliotece zawsze ktoś mnie uprzedzi), sięgnęłam po prequel Czarnego Maga.
Opis na okładce podpowiada, że to doskonałe wprowadzenie do tego, co rozgrywać się będzie kilkaset lat później, gdy akcja toczyć się będzie w czasie, gdy Gildia Magów działa prężnie i zrzesza uczniów z odległych zakątków świata. Uczennica Maga bowiem przedstawia losy młodej samorodnej Tessii, jej mistrza Dakona i ucznia Jayana, którzy są założycielami Gildii Magów. Oni to właśnie, w obliczu wojny z Sachaka powzięli postanowienie, by zrzeszać uczniów w Imardinie i pod okiem mistrzów, nauczać ich magii. Gdyby nie najazd Sachakan, być może pomysł założenia Gildii nigdy nie powstałby w głowie Jayana, a uzdrawianie zarezerwowane byłoby tylko dla wioskowych uzdrowicieli, nieposiadających mocy magicznej.
Uczennica Maga jest utrzymana na podobnym do dwóch pierwszych tomów trylogii poziomie. Już od pierwszych stron zapałałam sympatią do głównych bohaterów, śledząc ich losy bardzo uważnie. Niestety znowu odniosłam wrażenie, że w całej tej historii zabrakło dramaturgii, napięcia, nagłych zwrotów akcji. Kyralia staje w obliczu wojny z Sachaką i gdyby nie to, że zostało to wyraźnie powiedziane, nigdy bym się nie zorientowała, że bohaterowie książki rzeczywiście walczą o swoją niepodległość. Opisy walk z nieprzyjacielem zostały jakby spłycone, pozbawione rozmachu. Nie było w tym wszystkim emocji, które wyzwoliłyby w bohaterach odwagę, heroizm. Gdzieś mi ta wojna umknęła. Dramat tej historii właściwie nie daje się odczuć podczas lektury. Najeźdźcy jawią się raczej jako pospolici rabusiowie, niż jako naprawdę groźni wrogowie, zdolni wtargnąć do Kyralii i bez trudu ją podbić. Zabrakło mi scen walki, bohaterstwa, rozlewu krwi.
Nie jest to książka, nad którą rozpływam się w zachwytach, ma kilka wad i niedociągnięć. Pomimo wszystko czytałam ją z przyjemnością i na pewno sięgnę po kolejne książki tej autorki. Akcja może nie jest porywająca, ale za to bohaterowie ciekawie nakreśleni, budzą sympatię i zapadają w pamięć, dlatego na pewno sięgnę po kolejne pozycje Trudi Canavan.

Zdaje się, że moja fascynacja kryminałami już niedługo ustąpi miejsca zamiłowaniu do literatury fantasy. Bowiem coraz częściej o taki gatunek właśnie sięgam, gdy szperam po półkach miejskiej biblioteki. Pottera znam na wylot, trylogię Tolkiena ubóstwiam niemal tak mocno, jak przygody młodego czarodzieja. Do tego dorzucić mogę mnóstwo sympatii dla Trudi Canavan.
Uczennica...