Przede wszystkim bohaterowie zaczęli mnie trochę irytować. W niektórych momentach miałam ich naprawdę dosyć zwłaszcza pod koniec. Rozumiem, ze kamery nagrywały każdy ich krok, bo w końcu byli w reality show, ale niektórzy z nich stali się po prostu takimi naiwnymi ciepłymi kluchami.

Serenę, czyli główną złą postać porównywałam do Snow z „Igrzysk śmierci”, ale jest pewna różnica. W Fobosie mamy rozdziały z różnych perspektyw także Sereny. Przez co doskonale wiemy, co ona zamierza, do czego dąży, co chce zrobić. Nie ma tutaj takiej tajemnicy. Ni jest tak, że razem z bohaterami musimy się domyślać, co ona chce uczynić. To trochę sprawiło, że bohaterowie denerwowali mnie jeszcze bardziej, bo zachowywali się inaczej niż powinni, choć nie byli tego świadomi. Przyczepiłam się do tych bohaterów, bo z początku naprawdę ich polubiłam.

Zdecydowanie bardziej wolałabym, żeby narracja była tylko z punktu widzenia Leonor. Dużo by nas ominęło, ale historia ta miałaby więcej tajemnic, choć czasem naprawdę fajnie było wiedzieć co dzieje się nie tylko z głównymi bohaterami.

Przede wszystkim bohaterowie zaczęli mnie trochę irytować. W niektórych momentach miałam ich naprawdę dosyć zwłaszcza pod koniec. Rozumiem, ze kamery nagrywały każdy ich krok, bo w końcu byli w reality show, ale niektórzy z nich stali się po prostu takimi naiwnymi ciepłymi kluchami.

Serenę, czyli główną złą postać porównywałam do Snow z „Igrzysk śmierci”, ale jest pewna...