Cała trylogia dosyć długo leżała na mojej półce, ze względu tego, że boje się mrówek. Długo nie mogłam się przełamać nad tym, by wziąć się za przeczytanie tej historii.
Po przeczytaniu pierwszych 50 stron byłam jakoś sceptycznie nastawiona. Lecz ze względu tego że uwielbiam twórczość Werbera, stwierdziłam, a może warto zaryzykować? I tak też było. Samo życie mrówek jest świetnie przedstawione. Pięknie jest powiedziane, że mrówki tak jak i ludzie by żyć potrzebują większej grupy. Autor jak wszystkie jego książki, za nim wziął się za czytanie ostro wziął się za zgłębianie świata tych stworzeń. Z czego słynie z resztą jak zawsze.
Autor świetnie pokazuje jak bardzo świat mrówek – choć wydaje się on bardzo mroczny – jest tak niezwykle podobny do naszego.
Jak zawsze bernard Werber wykonał świetną pracę 😊

Cała trylogia dosyć długo leżała na mojej półce, ze względu tego, że boje się mrówek. Długo nie mogłam się przełamać nad tym, by wziąć się za przeczytanie tej historii.
Po przeczytaniu pierwszych 50 stron byłam jakoś sceptycznie nastawiona. Lecz ze względu tego że uwielbiam twórczość Werbera, stwierdziłam, a może warto zaryzykować? I tak też było. Samo życie mrówek...

Zachęcony przez kolegę z pracy stwierdzeniem, że warto przeczytać coś nowego w fantastyce sięgnąłem po pierwszą część „Trylogii mrówczej”. Czy było warto. Na pewno tak, chociaż na mnie nie zrobiła jakiegoś super wrażenia.
„Natura nienawidzi jednorodności, a kocha różnorodność - może w tym objawia się jej geniusz”.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, spotkanie z obcą cywilizacją, lecz nie tą pozaziemską, lecz naszą ziemską;
- żeby porozumieć się z obcą cywilizacją, trzeba umieć porozumieć się z istotami nas otaczającymi, kontakt to nie tylko mowa;
- ciekawie opisane życie w mrowisku, kastowość, komunikowanie się, walki;
- każda mrówka zna swoje miejsce w szyku i jest dostosowana biologicznie do spełniania swojej określonej funkcji w specyficznym społeczeństwie;
- możemy obserwować nasz świat z innej, niższej perspektywy;
- mrówcza cywilizacja, która przetrwała 5 000 lat pomimo, że mrówki żyją kilka lat;
- mitrydatyzm pozwala na uodpornienie się owadom na środki owadobójcze, powstają nowe zmutowane generacje;
- postać Edmunda Wellsa badającego świat mrówek.
Minusy:
- wątek tajemniczej piwnicy i znikających w niej ludzi mało wciągający;
- zakończenie, które mnie nie zachwyciło.
Ogółem książka dobra.

Zachęcony przez kolegę z pracy stwierdzeniem, że warto przeczytać coś nowego w fantastyce sięgnąłem po pierwszą część „Trylogii mrówczej”. Czy było warto. Na pewno tak, chociaż na mnie nie zrobiła jakiegoś super wrażenia.
„Natura nienawidzi jednorodności, a kocha różnorodność - może w tym objawia się jej geniusz”.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, spotkanie z obcą...

Książka bardzo nierówna, chociaż na pewno warta przeczytania. Momentami ociera się o arcydzieło, a z kolei w innych miejscach całość nie trzyma się kupy.
Dałabym nawet 9 gwiazdek, gdyby wyciąć z niej wyłącznie opowieść o mrówkach - fascynującą, przerażającą, pozwalającą spojrzeć na dobrze nam znaną rzeczywistość oczami innego gatunku. Napisać tak, że razem z 56 drżymy o życie w splotach pajęczyny, potrafią tylko mistrzowie.
Ale wątek ludzi jest kompletnie położony. Nielogiczny, bezsensowny, niewiarygodny psychologicznie. O ile postacie mrówek są pełnokrwistymi osobami, jeśli można tak powiedzieć o owadach, to przedstawiciele ludzkości zachowują się jak makiety ludzi, papierowe figurki służące popychaniu akcji naprzód i budowaniu "zagadki".
Przepraszam, ale w jakim uniwersum adekwatną odpowiedzią policji, po wysłaniu do tajemniczej piwnicy trzech grup poszukiwawczych, spośród których wróciła tylko jedna osoba, okaleczona i w szoku wymagającym umieszczenia na stałe w szpitalu psychiatrycznym, jest "aha, ok, w sumie to nie wiadomo o co w tym wszystkim chodzi, więc umarzamy sprawę i zabieramy się stąd"?
Albo policjanci i inni przypadkowi ludzie, którzy wpadają w zbudowaną przez szalonego naukowca pułapkę bez wyjścia przechodzą nad tym, ot tak, do porządku dziennego, że teraz resztę życia mają spędzić w podziemiach na rozmawianiu z mrówkami, bez kontaktu z rodziną, bliskimi, świeżym powietrzem, wolnością. "Nie, spoko, mrówki są interesujące".
Yyyy... no właśnie.
Dla autora więc piątka z plusem z biologii, ale o człowiekach to się musi jeszcze sporo nauczyć.

Książka bardzo nierówna, chociaż na pewno warta przeczytania. Momentami ociera się o arcydzieło, a z kolei w innych miejscach całość nie trzyma się kupy.
Dałabym nawet 9 gwiazdek, gdyby wyciąć z niej wyłącznie opowieść o mrówkach - fascynującą, przerażającą, pozwalającą spojrzeć na dobrze nam znaną rzeczywistość oczami innego gatunku. Napisać tak, że razem z 56 drżymy o...

"Imperium mrówek" - tytuł może intrygować nie bez powodu, lecz ... czy ktoś kiedykolwiek zastanawiał się nad losem tych maleńkich stworzeń jakimi są mrówki? Jak funkcjonują? W jaki sposób tworzą swoje społeczeństwo? I czy w pewnym sensie nie są podobne nieco do ludzi? Z początku podchodziłam bez entuzjazmu do lektury, gdyż owady niezbyt mnie interesowały, lecz po przeczytaniu tej książki zainteresowałam się tajemniczym światem mrówek... Czego zatem dotyczy ta książka?

Pierwsza część trylogii francuskiego pisarza Bernarda Werbera dotyczy między innymi siostrzeńca bogatego wuja, Jonatana Wellsa, który pragnie rozwikłać zagadkę zamkniętej piwnicy i tajemniczych stworzeń jakimi były mrówki. Jonatan dowiaduje się o swoim wuju wiele ciekawych informacji, które stara się wykorzystać. Jednakże oprócz losów Jonatana Wellsa możemy śledzić również losy mrówek i ich burzliwe dzieje. Autor powieści przedstawia te owady w interesujący i nienachalny sposób a zarazem wpłata również pewne elementy filozoficzne dające do myślenia. Wydawać by się mogło, iż świat mrówek nie jest zbyt ciekawy a nawet nużący - nie jest to prawdą. Zagłębiając się uważnie w lekturę możemy odkryć "ponownie" mrówczą społeczność i jej zasady. Nieraz może nam się wydawać, iż pod pewnymi względami mrówki przypominają swoim zachowaniem ludzi - żyją na swój sposób i na swój sposób funkcjonują ( nieraz rywalizując ze sobą ). Uwagę przykuwa również przejrzysty i przystępny język, który ciekawi a jednocześnie nie przytłacza ilością naukowych terminów. Powieść jest starannie dopracowana zarówno pod względem stylistycznym jak i fabularnym; autor rzetelnie przedstawił zarówno świat ludzki jak i świat mrówek.

Po przeczytaniu powieści miałam pozytywne wrażenia. Spodziewałam się niezbyt interesującej i trudnej w odbiorze książki. Zamiast tego "otrzymałam" wiele ciekawych informacji na temat zwyczajów i zachowań mrówek, zwłaszcza w sytuacji zagrożenia. Mrówki znane są nam z tego, iż wykazują się pracowitością i tym, że są dobrze zorganizowane.

Komu mogę zatem polecać tę książkę? Z pewnością osobom zainteresowanym nie tylko filozofią czy fantastyką naukową ale też światem przyrodniczym, gdyż w powieści nie brakuje opisów z biologicznego punktu widzenia. Uważam, że warto zaznajomić się z tą lekturą, ponieważ nieraz skłania do refleksji nad ludzką ( i zwierzęcą ) naturą. W powieści nie ma zbyt wielu bohaterów ani też zbyt wartkiej akcji; autor skupia się bardziej na opisie zachowań ludzi jak i mrówek i wtrąca przy tym filozoficzne rozważania w postaci listów jednego z bohaterów. Powieść w sam raz do przeczytania w tydzień.

Cała opinia na stronie:

https://moichksiazekswiat.pl/imperium-mrowek

"Imperium mrówek" - tytuł może intrygować nie bez powodu, lecz ... czy ktoś kiedykolwiek zastanawiał się nad losem tych maleńkich stworzeń jakimi są mrówki? Jak funkcjonują? W jaki sposób tworzą swoje społeczeństwo? I czy w pewnym sensie nie są podobne nieco do ludzi? Z początku podchodziłam bez entuzjazmu do lektury, gdyż owady niezbyt mnie interesowały, lecz po...

Do arcydzieła troszkę brakuje, ale nie wiele. Bo to niesamowicie interesująca książka. Cóż to za sztuka stworzyć własny świat i przenieść go na papier ... ale Werber zrobił coś trudniejszego, na łamy tej powieści przeniósł świat, który każdemu jest znany (życie mrówek),ale jakże wciąż przez nas ludzi mało POZNANY.
Ja jako miłośnik wszelakich zwierząt doszukałam się kilku błędnych informacji na temat życia społeczności mrówek i ich ( tej znanej dla człowieka) komunikacji pomiędzy sobą, ale to nie zniechęciło mnie do kontynuowania lektury. Książka trzyma w napięciu i pewnej konsternacji ( " nie chyba nie o to chodzi", " o matko, wyjdzie, że to to...") jednakże zakończenie takie jakieś malutkie jak sześcionożny owad prawie niewidoczny gołym okiem człowieczym, który tak szybciutko mignął przed nami. Co do fabuły nie można praktycznie nic napisać, bo wszystko było by spojlerem.
P.S. A jako znawca sztuki budowlanej dokonuję korekty kilkukrotnie użytego słowa "żelbetonowa ściana", nie ma takiego czegoś jak żelbeton, jest BETON, jest ŻELIWO, a zazbrojona stalą konstrukcja betonowa to ŻELBET, ŻEL-BET :)

Do arcydzieła troszkę brakuje, ale nie wiele. Bo to niesamowicie interesująca książka. Cóż to za sztuka stworzyć własny świat i przenieść go na papier ... ale Werber zrobił coś trudniejszego, na łamy tej powieści przeniósł świat, który każdemu jest znany (życie mrówek),ale jakże wciąż przez nas ludzi mało POZNANY.
Ja jako miłośnik wszelakich zwierząt doszukałam się kilku...

Przyzwyczajeni do myślenia, że jesteśmy najmądrzejsi i najsprytniejsi, "Imperium mrówek" pozwala, choć na chwilę, zastanowić się nad ludzką hegemonią na Ziemi. Mrówki są racjonalne i zorganizowane - w porównaniu z nimi człowiek jest chaotyczny i egoistyczny. Po lekturze inaczej spojrzymy na siebie.

Przyzwyczajeni do myślenia, że jesteśmy najmądrzejsi i najsprytniejsi, "Imperium mrówek" pozwala, choć na chwilę, zastanowić się nad ludzką hegemonią na Ziemi. Mrówki są racjonalne i zorganizowane - w porównaniu z nimi człowiek jest chaotyczny i egoistyczny. Po lekturze inaczej spojrzymy na siebie.

Marzyłeś jako dziecko o poznaniu Marsjanina? Albo innego osobnika spoza Ziemi? A może najpierw warto było by poznać tych co mieszkają razem z nami? Na tej samej planecie - Ziemi?

W tej książce poznasz pewną historię mrówek, dowiesz się co ich łączy z ludźmi, jak funkcjonują, porozumiewają się czy po prostu żyją.

''Mrówki, podobnie jak ludzie, mają wrodzoną skłonność do życia w grupie.''

,,Imperium mrówek'' to pierwszy tom trylogii o mrówkach, jest to najcieńsza spośród tych trzech, książka. Sama dotąd nie interesowałam się mrówkami, pszczołami - owszem. Po przeczytaniu tej książki mogę śmiało powiedzieć, że mają sporo wspólnych cech, tym bardziej, że jedne i drugie to owady.

Rzecz, która się mnie uczepiła to, że i królowe mrówek, i królowe pszczół są LENIAMI. Oczywiście, w żartobliwy sposób, jednak wszystko trzeba robić za nie, nawet nie umieją same, bez pomocy rodzić. Już nie mówię tu o jedzeniu.

Książka nie jest suchą garścią informacji przypominającą szkolny podręcznik, to coś więcej. Sama stwierdziłam, że jeśli książki od biologii były by w ten sposób formułowane miałabym lepsze oceny.

,,Imperium mrówek'' obok historii mrówek zawiera historię pewnej rodziny. Wujek Edmund przepisał swój dom Jonatanowi, zostawił mu także list, w którym kategorycznie zabronił wchodzić do piwnicy. Jaki sens w tej historii ma przeraźliwa piwnica? Czy Jonatan przełamie swój lęk i tam zejdzie?

Książka zawiera dużo elementów nauki i filozofii. Jednak jak już wcześniej wspominałam nie jest to męczące, a raczej czuje się chęć pochłonięcia całej historii i wiedzy z tej książki. Znajdziemy w niej dużo mądrych cytatów.

''Kiedy przeciwnik wydaje Ci się silniejszy, działaj inaczej niż on mógłby się tego po tobie spodziewać.''

''Lepiej wzmocnić silne punkty niż próbować wszystko kontrolować.''

''Każda walka jest rozgrywana jeszcze przed starciem. Od decyzji walczących zależy, kto będzie zwycięzcą, a kto zwyciężonym. Wszystko jest kestią podziału ról... Wszystko jest kwestią nastawienia. Trzeba nastawić się na zwycięstwo, a będzie ono pewne.''

''Im wyżej ustawiona jest poprzeczka, tym bardziej zmusza nas do przejścia samych siebie.''

Marzyłeś jako dziecko o poznaniu Marsjanina? Albo innego osobnika spoza Ziemi? A może najpierw warto było by poznać tych co mieszkają razem z nami? Na tej samej planecie - Ziemi?

W tej książce poznasz pewną historię mrówek, dowiesz się co ich łączy z ludźmi, jak funkcjonują, porozumiewają się czy po prostu żyją.

''Mrówki, podobnie jak ludzie, mają wrodzoną skłonność do...

Godna uwagi pozycja. Z reguły nie sięgam po tak zwane bestsellery, ale tu nie zawiodłam się. Powieść dla miłośników nauki i... powieści kryminalnych.

Godna uwagi pozycja. Z reguły nie sięgam po tak zwane bestsellery, ale tu nie zawiodłam się. Powieść dla miłośników nauki i... powieści kryminalnych.

Doceniam autora za pomysłowość ale to historia jednak nie dla mnie. Nie wiem skąd tyle pozytywnych opinii, do mnie w ogóle ta książka nie przemówiła. Dziwie się sobie, że udało mi się dobrnąć do jej końca. Raczej nie sięgnę po następne tomy.

Doceniam autora za pomysłowość ale to historia jednak nie dla mnie. Nie wiem skąd tyle pozytywnych opinii, do mnie w ogóle ta książka nie przemówiła. Dziwie się sobie, że udało mi się dobrnąć do jej końca. Raczej nie sięgnę po następne tomy.

(Data przybliżona) Na początku książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, które wraz z zakończeniem nieco osłabło. Na pewno jest to jednak coś innego, świeżego, fascynującego. Świat owadów jest niesamowity!

(Data przybliżona) Na początku książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, które wraz z zakończeniem nieco osłabło. Na pewno jest to jednak coś innego, świeżego, fascynującego. Świat owadów jest niesamowity!