Czytając tą książkę miałam przeczucie, że to już gdzieś było... Nie była to jednak myśl pojawiająca się nagle i odchodząca równie szybko, gdyż nie mogłam sobie przypomnieć, gdzie widziałam już coś podobnego. Potrzebuję jedynie kilku słów: Rainer Wekwerth - Trylogia "Labirynt".

"Projekt Królowa" już zaczyna się w bardzo podobny sposób: z pozoru przypadkowi ludzie budzą się w tajemniczym miejscu, nic nie pamiętając (przynajmniej tak twierdzą) i zyskując okruchy wspomnień wraz z upływem czasu. Tak zaczyna się jednak wiele powieści, więc nie powinno to od razu być kojarzone z dziełem Wekwertha.

Potem zaś nagle pojawiają się bohaterowie, między innymi George, o którym nie można powiedzieć, żeby był nieprzeciętnie inteligenty, ale za to nadrabiający siłą, miną, poczuciem humoru i ciętymi słowami. Jest to postać niezwykle podobna do Leona z cyklu Wekwertha. Jeszcze bardziej jednak zaskakująca jest Katia - rudowłosa kokietka o wspaniałej urodzie, ostrym charakterze i nieprzewidywalnym postępowaniu, która potrafi zaskoczyć bezwzględnością i obojętnością wobec innych. Tym samym oddaje wszystkie przymioty bohaterki serii o labiryncie, z którą łączy ją również imię, gdyż ta nazywa się Kathy. Gdyby to był jedynie przypadek, byłabym niezwykle zaskoczona.

Wizje bohaterów oraz niektóre ich przejścia, podczas czytania powieści "Projekt Królowa", były dla mnie tak podobne do tych opisywanych w "Pułapce Labiryntu", że gdy przeczytałam zakończenie powieści pani Rosik, powróciłam do serii o labiryncie, by przekonać się, czy ta nie zakończy się podobnie. Okazało się, że Wekwerth zakończył swoją serię w bardzo podobny sposób, co ostatecznie skłoniło mnie do zastanowienia się, czy autorka nie zainspirowała się jego cyklem.

Wadą była główna bohaterka. W moich oczach wyglądało to tak, jakby autorka stworzyła ją na swoje podobieństwo, a następnie uczyniła z niej prawdziwą Mary Sue. Tak oto Emily jest piękna, doceniana przez wszystkich mężczyzn za swoją wyjątkową urodę, odwagę, inteligencję oraz elokwencję, otoczona przez licznych przyjaciół, oczarowanych nią i ufających jej do głębi mimo tego, że wcale jej specjalnie dobrze nie znają. W skrócie, ma liczne zalety, a jeśli jednak zdarzy jej się posiadać jakieś wady, robi z tego wielki dramat. Oczywiście, nie wszyscy ją lubią. Jak to prawdziwa Mary Sue, ma śmiertelnego wroga, zazdrosnego o jej urok, przyjaciół i posłuch, który jednak nie jest w stanie jej nic zrobić (liczni przyjaciele i zauroczeni mężczyźni).

Brzmię, jakby książka absolutnie mi się nie spodobała, gdyż dostrzegłam w niej bardzo dużo nawiązań do innej serii i wad, jednak oceniłam ją na bardzo dobrą. Dlaczego? Otóż książka potrafiła się o bronić.

Wielkim plusem jest dla mnie Alex. Szczerze przyznam, że nie budził on we mnie na początku sympatii, ale z rozwojem jego historii (zwłaszcza momentem, gdy wszystkie elementy ułożyły się w całość) znacznie zyskał w moich oczach i okazał się ulubionym bohaterem. Polubiłam również Georga, zarówno za jego beztroską stronę i poczucie humoru, jak i jego mroczniejszą część. Ciekawą postacią okazał się również Jian - bardzo trudno jest nie polubić jego specyficznego sposobu bycia i różnych jego dziwactw.

Kolejną zaletą był ogród. Wielokrotnie go sobie wyobrażałam i wydaje mi się, że musi to być naprawdę wyjątkowe miejsce! Nic dziwnego, że dla bohaterów wydaje się on taki ważny...

Wszystkie postacie (łącznie z główną bohaterką) mają swoją historię, której niekiedy wolałyby nie pamiętać, gdyż często jest ona smutna, mroczna i przytłaczająca. To czyni powieść bardziej realistyczną i sprawia, że można polubić, na swój sposób, każdą z postaci.

Drogi Czytelniku, jeśli nie czytałeś wielokrotnie wymienionej tu przeze mnie trylogii (przepraszam, nie mogłam się powstrzymać) i zastanawiasz się nad pogrążeniem się w tej książce, a masz ochotę na grę intryg i tajemnicę do rozwiązania, myślę, że Ci się spodoba. Jeśli jednak czytasz to tylko dlatego, że chcesz porównać swoje odczucia po lekturze "Projektu Królowa" z moimi, a nie zajrzałeś jeszcze do cyklu o labiryncie - tamte książki również polecam. Jestem ciekawa, czy też zauważysz jakieś powiązania z dziełem Rosik. A może się ze mną nie zgodzisz?

Czytając tą książkę miałam przeczucie, że to już gdzieś było... Nie była to jednak myśl pojawiająca się nagle i odchodząca równie szybko, gdyż nie mogłam sobie przypomnieć, gdzie widziałam już coś podobnego. Potrzebuję jedynie kilku słów: Rainer Wekwerth - Trylogia "Labirynt".

"Projekt Królowa" już zaczyna się w bardzo podobny sposób: z pozoru przypadkowi ludzie budzą się...