Rozczarowała mnie książka. Do przeczytania zachęcił mnie tytuł, który okazał się tanią podpuchą do kupienia książki. Pomyłek w medycynie jest jak na lekarstwo. Właściwy tytuł, to Obalanie mitów w medycynie, bo tym autor głównie się zajmuje. Do tego powołuje się tendencyjnie na dość skąpe źródła. Ta książka to pomyłka. Nie polecam, szkoda czasu.

Rozczarowała mnie książka. Do przeczytania zachęcił mnie tytuł, który okazał się tanią podpuchą do kupienia książki. Pomyłek w medycynie jest jak na lekarstwo. Właściwy tytuł, to Obalanie mitów w medycynie, bo tym autor głównie się zajmuje. Do tego powołuje się tendencyjnie na dość skąpe źródła. Ta książka to pomyłka. Nie polecam, szkoda czasu.

Nigdy za dużo informacji o tym, jak współczesna wiedza kliniczna publikowana w czasopismach przekłada się na praktykę gabinetów lekarskich internistów i społeczną percepcję tych ustaleń. Werner Bartens w „Pomyłkach w medycynie” pozbierał ustalenia periodyków medycznych (głównie „Lancetu”) by pokazać, że sporo przekonań pacjentów, a nawet lekarzy, jest bezzasadna lub wciąż niepoparta badaniami populacyjnymi. Niestety wyszła praca bez przewodniej idei, bez jakiegoś polotu i ciekawej opowieści; jest to raczej interwencyjny zbiór zreferowanych ustaleń, tak na stan roku 2006 i do tego w wielu punktach uwikłany w niemiecką specyfikę medyczną. Mimo wszystko w opinii skupię się na plusach.

Książka ma układ nieco ponad stu alfabetycznie podanych haseł dotyczących szerokiego spektrum kontrowersji medycznych – od czysto administracyjnych (bolączki służby zdrowie w dobie prywatyzacji),poprzez społeczne uwarunkowania (podejście ludzi do szczepień),po czysto teoretyczne rozważania (terapia genowa) i dość banalne porady (przeziębienie a pokutujące od pokoleń przekonania). Mimo, że kilka ciekawych faktów przyswoiłem, to całość nie wyróżnia się szczególnie wciągającą treścią. Na pewno trzeba oddać autorowi, że trzyma się z reguły sprawdzonych ustaleń i przytacza tylko solidne wyniki, które uzyskano na bazie sporej grupy pacjentów; pod wieloma hasłami umieścił też odnośnik do źródeł.

Bartens, mając wykształcenie kierunkowe, w kilku miejscach ciekawie skomentował zarówno społeczne mity jak i korygujące ustalenia opublikowane w prasie medycznej. Jednak jego język jest monotonny i raczej stanowi słabą stronę, poza nielicznymi wstawkami bardziej żartobliwymi, w stylu "Punkt G jest czymś w rodzaju ginekologicznego UFO”. Merytorycznie wyłapałem zaledwie kilka wpadek, ale za to istotnych. Mętnie opisał sens homeopatii, bezrefleksyjnie i jednoznacznie przypisał katastrofie w Czarnobylu 4000 ofiar raka tarczycy (każde badania, których wcześniej nie wykonywano, wykrywają coś nowego, a w tym przypadku należałoby się oprzeć na badaniach porównawczych). Potwierdzenie, że witamina C i ogólnie suplementacja, picie dużo płynów i unikanie wychłodzenia nie pomagają na przeziębienie, czy że ogórek i kremy kolagenowe nie poprawiają cery, to dość mało. Dobrze podał Bartens problem śmierci łóżeczkowe czy niejednoznaczność wyników badań PSA (podobnie jak mamy w mammografii).

Książka nie jest zła. Coś mnie w niej jednak uwierało. Wymieniane komercyjnych nazw leków czy odwoływanie się do lokalnej służby zdrowia, odbierają książce uniwersalizmu. Przypomina to trochę czasopismo domowych porad rozszerzone o wyniki badań. Zapewne jakoś chciał autor trafić z fachowym przekazem do statystycznego obywatela zza Odry, co z drobnymi potknięciami się udało. Poza tym książka w pewnych punktach z każdym rokiem się dezaktualizuje.

Polecam, choć bez entuzjazmu - lektura nie za długa, a szansa wyczytania czegoś ciekawego jednak jest.

Nigdy za dużo informacji o tym, jak współczesna wiedza kliniczna publikowana w czasopismach przekłada się na praktykę gabinetów lekarskich internistów i społeczną percepcję tych ustaleń. Werner Bartens w „Pomyłkach w medycynie” pozbierał ustalenia periodyków medycznych (głównie „Lancetu”) by pokazać, że sporo przekonań pacjentów, a nawet lekarzy, jest bezzasadna lub wciąż...

Szkoda mi było czasu na przeczytanie do końca tego pseudomedycznego bełkotu.

Szkoda mi było czasu na przeczytanie do końca tego pseudomedycznego bełkotu.