Kazuki Sakuraba stworzyła powieść, w której na przestrzeni trzech pokoleń rodu Akakuchibów opisała zmiany zachodzące w Japonii oraz w ludziach.

Bohaterką pierwszej części książki jest Manyo- babka narratorki, pochodząca z gór kobieta mająca zdolności jasnowidzenia. W tej części mamy najwięcej realizmu magicznego. Jak w wielu kulturach świata, im bardziej sięgamy w przeszłość, tym mocniej widać wpływ magii, zabobonów i przesądów na ludzi. Nie inaczej jest u Sakuraby. Jest to też czas kiedy po wojnie odradza się gospodarka. Ludzie są zdeterminowani do pracy. Bazując na starych metodach produkcji, tworzą nową japońską rzeczywistość.

Kolejna część powieści to dzieje Kemari- matki narratorki, która w wielu dorastania jest buntowniczką walczącą o siebie, swoje koleżanki. Wikła się w liczne spory, jest przywódczynią gangu. Po okresie dorastania pochłania ją tworzenie mangi, jakże popularnej w Japonii. Jest ona przykładem pracoholiczki, co ciągnie za sobą tragiczne konsekwencje. Gospodarka za to spowalnia. Co prawda wchodzą nowe technologie i mechanizacja pracy. Ale konsekwencją tego jest mniejsze zapotrzebowanie na siłę roboczą ludzi. Budzi to liczne protesty.

Ostania bohaterka to Toko, czyli córka Kemari, która opowiada nam losy swojej rodziny. Jest ona najbardziej zagubiona z wszystkich pań opisanych w książce. Ewidentnie widać, że nowoczesny świat ma jej niewiele do zaoferowania. Upadek wartości, racjonalizacja otaczanej rzeczywistości zabiera jej wiarę w człowieka i świat. Jej głównym problemem jest miłość do chłopaka a nie praca i rodzina. Z kolei gospodarka pada pod ciosem pęknięcia bańki spekulacyjnej. Ci najsilniejszy ją przetrwali a mniej odporne firmy upadły. Mieszkańcy dużych miast i wsi jednakowo odczuwają wahania na rynku pracy.

A co z mężczyznami:
"We wspomnieniach mojej babki silni mężczyźni z Benimidori cechowali się tężyzną fizyczną i pracowitością. (...) W historiach mojej mamy silnym mężczyzną był wprawny wojownik, chłopak żyjący zgodnie z kulturą wojowników. (...) A potem nadeszła pora wypchanych portfeli, która zresztą minęła jeszcze szybciej, niż się zaczęła."


Kazuki Sakuraba stworzyła powieść w której pokazała, że siłą jest rodzina. Kobiety powinny odpowiadać za dom, mężczyźni pracować. Należy pielęgnować rodzinę i nie ulegać nowym modom. Niestety to się nie udaje bo zmienia się Japonia podobnie jak i cały świat. Następuje liberalizacja poglądów i obyczajów. Ludzi nie wierzą w mity i stare przekazy. Co w konsekwencji prowadzi do spowszednienia tak ważnych cech jak odpowiedzialność, empatia i szacunek.
"Czerwone dziewczyny" to powieść skierowana do ludzi, których ciekawi Japonia i inne spojrzenie na kulturę, gdzie rządzą kobiety. Realizm magiczny nadaje powieści nieuchwytności. Trzeba się mu poddać aby czerpać z powieści tą japońską inność.

Kazuki Sakuraba stworzyła powieść, w której na przestrzeni trzech pokoleń rodu Akakuchibów opisała zmiany zachodzące w Japonii oraz w ludziach.

Bohaterką pierwszej części książki jest Manyo- babka narratorki, pochodząca z gór kobieta mająca zdolności jasnowidzenia. W tej części mamy najwięcej realizmu magicznego. Jak w wielu kulturach świata, im bardziej sięgamy w...