Uwaga! Recenzja angielskiego oryginału, bowiem po zapoznaniu się z systemem nie miałem chęci sięgać po tłumaczenie.

Na początku, nowy Wilkołak wydawał mi się systemem nośnym. Dużo sensowniejszy niż jego poprzednik, bardziej otwarty i interesujący, z ciekawymi zwrotami akcji. Problem jest w tym, że w porównaniu do pozostałych systemów "nowego" Świata Mroku jest... nudny. Wszystko sprowadza się do walki z duchami "po tej i tamtej stronie lustra", nie ma powodu dla prawdziwego rozwoju psychologicznego postaci - są tylko "My" i "Oni". Nie ma też aury niepewności i tajemnicy, jak na przykład w „Wampir: Requiem”, bo Uratha ( Wilkołaki ) ślepo przyjmują dogmat o swym powstaniu od Ojca Wilka i wszystkie wiernie służą w wiecznej krucjacie w Królestwie Cieni, jak i poza nim. Pomimo kilku mechanizmów niby wspierających horror i Szał tych bestii, świat gry obchodzi temat krwawych niewinnych mordów i pogodzenia wilczej natury z ludzką moralnością. Pomimo lepszej mechaniki, dla mnie "Changing Breeds" są prawdziwym systemem o Wilkołakach ( i innych zmiennokształtnych ) w WoDzie, z jego suspensem, szerokim motywem przewodnim i dużo pierwotniejszym przedstawieniem bestii drzemiących za ludzkimi twarzami, które muszą zmierzać się zarówna z człowieczą jak i zwierzęca stroną swej natury.

To napisawszy muszę stwierdzić że Wilkołak, mimo wszystko jest systemem dobrym... jeśli lubi się D&D dla dorosłych gdzie zamiast paladynów i dzielnych wojowników, do walki ze złem korzysta się dwu i półmetrowych bestii i szamanów rozmawiających z lovecraftowskimi duchami. Jeśli takich klimatów szukacie na sesjach – z czystym sumieniem mogę polecić wam ten system i możecie dorzucić do mej oceny dwie, jak nie trzy gwiazdki. Jeśli nie rajcują was takie klimaty – polecam „Wampira: Requiem”, „Mage: The Awakening” lub wspomniane wcześniej „Changing Breeds” - te gry na pewno bardziej się wam spodobają.

Uwaga! Recenzja angielskiego oryginału, bowiem po zapoznaniu się z systemem nie miałem chęci sięgać po tłumaczenie.



Na początku, nowy Wilkołak wydawał mi się systemem nośnym. Dużo sensowniejszy niż jego poprzednik, bardziej otwarty i interesujący, z ciekawymi zwrotami akcji. Problem jest w tym, że w porównaniu do pozostałych systemów "nowego" Świata Mroku jest... nudny....