Najgłębiej ze wszystkich wryła się głęboko w moją duszę opowieść o tytule "Łagodna". Ponieważ była ona dla mnie zaskoczeniem, bo jak to możliwe żeby mężczyzna potrafił tak wniknąć w umysł i duszę kobiety. Fiodora Dostojewskiego zawsze ceniłam wysoko, od pierwszej lektury jednej z jego powieści! Zdumiewał mnie tym, że w tłumie osób zdawało się jakby zauważał poszczególne osoby i potrafił zdumiewająco biegle opisać portrety psychologiczne każdej z "napotkanych przez jego wzrok" postaci. Zmysł obserwacji,znajomość ludzkiej psychiki,a może zwykłe zainteresowanie człowiekiem... Być może wszystko razem sprawia, że nie znam lepszego portrecisty literata od Fiodora Dostojewskiego. A Łagodna? Cóż... to trzeba po prostu przeczytać... Dla mnie osobiście pozostanie symbolem miłości, która oślepia nas do tego stopnia, że nie widzimy już nawet potrzeb tej drugiej osoby. A z innej strony symbolem charakteru, który nie pozwala na wypowiedzenie swoich prawdziwych odczuć... które jednak nigdy nie znikną, nawet jeśli próbuje się je ignorować. Napisałabym więcej, ale przecież mam zaledwie zachęcić do czytania, zamiast wypisywać własne spostrzeżenia i teorie. Chociażby ze względu na owe opowiadanie warto sięgnąć po tą książkę... A nuż twórczość tego wielkiego rosyjskiego pisarza pochłonie Was na dłużej:)

Najgłębiej ze wszystkich wryła się głęboko w moją duszę opowieść o tytule "Łagodna". Ponieważ była ona dla mnie zaskoczeniem, bo jak to możliwe żeby mężczyzna potrafił tak wniknąć w umysł i duszę kobiety. Fiodora Dostojewskiego zawsze ceniłam wysoko, od pierwszej lektury jednej z jego powieści! Zdumiewał mnie tym, że w tłumie osób zdawało się jakby zauważał poszczególne...