Za książkę tą zabrałam się dość późno, poza wiekiem dzieciństwa czy nastolęctwa. I chyba dzięki temu lepiej ją doceniłam. Teraz jest to jedna z tych pozycji, które staram się czytać raz do roku.

Fabuły wielce opisywać nie trzeba. Wiadomo, angielski dżentelmen zakłada się z kolegami iż jest możliwe objechać świat w 80 dni i wypróbowywuje sam tę teorię w praktyce. Towarzyszy mu w tej podróży francuski służący Passerpartout a potem również hinduska wdowa (nie żadna księżniczka!).

Wiele osób zarzuca, iż brak w książce akcji. Ja bym chciała przypomnieć, iż nie jest to scenariusz do filmu z Jamesem Bondem, tylko XIX wieczna powieść przygodowa. Ze swoim specyficznym klimatem i humorem.

Kilka słów o postaciach. Fogga nienawidziłam przez pierwsze 2/3 książki, prócz tych momentów gdy spod powierzchni robota przeświecały jakieś ludzkie uczucia. Na mój podziw zasłużył dopiero po akcji pirackiej, mimo iż autor bezskutecznie próbował mnie do tej pory przekonać ustami pozostałych bohaterów, jaki to Fogg nie jest przecudowny. Jakoś tego nie czułam, czułam za to ochotę by wejść do książki i walnąć dżentelmena w ten jego chłodny, wykalkulowany łeb, w oczekiwaniu na jakąś ludzką reakcję. Ale lećmy dalej z bohaterami. Auda. Tu w zasadzie mogłabym skończyć opis, gdyż postać ta nie ma za grosz charakteru ani nie wnosi do przygody nic od siebie. Ona tylko patrzy wielkimi oczami na Fogga i wzdycha do niego potajemnie. Zdaje się, że jedyny fragment dialogu jaki autor litościwie jej przeznaczył wypowiada ona dopiero w scenie pod koniec. And last but not least, Passerpartout (w niektórych polskich wydaniach Obieżyświat). To postać, która wzbudziła moją największą sympatię i która mogłaby sama udźwignąć całą akcję. Jego komentarze nieraz wywoływały na mej twarzy uśmiech, będąc jednym z głównych źródeł humoru książki.

Podsumowując, uważam że jest to warta przeczytania książka, ale należy pamiętać, iż pochodzi ona z XIX wieku i nie spodziewać się pościgów, wybuchów czy rozbudowanych ról kobiecych.

Za książkę tą zabrałam się dość późno, poza wiekiem dzieciństwa czy nastolęctwa. I chyba dzięki temu lepiej ją doceniłam. Teraz jest to jedna z tych pozycji, które staram się czytać raz do roku.

Fabuły wielce opisywać nie trzeba. Wiadomo, angielski dżentelmen zakłada się z kolegami iż jest możliwe objechać świat w 80 dni i wypróbowywuje sam tę teorię w praktyce. Towarzyszy...