Tom pierwszy powieści, której akcja rozgrywa się w czasach, kiedy po puszczach Słowiańskich we wsiach odnaleźć można było jeszcze wyrąbanego z drewna Światowida.

Szczerze mówiąc, do powieści podchodziłem trzy razy. Na początku odrzuciły mnie rozbuchane do granic możliwości opisy. O tak, ta książka to istna mekka dla tych, którzy je uwielbiają. Jeżeli jesteś jedną z nich i akurat to czytasz, to powinieneś szybko po nią sięgnąć.
W każdym razie, wystarczyła odrobina dobrej woli z mojej strony, aby książka wpuściła mnie do swego świata. Momentami pod wpływem opisów, miałem ochotę zamknąć oczy, aby przenieść się w świat, który zaginął wieki temu. Wsłuchać się w odgłosy puszczy, poczuć słońce na twarzy, powiew wiatru na policzkach. Niemniej, pod wpływem tych samych opisów, moje oczy czasami zamykały się niczym wrota spiżowe ;]

Ale ciekawa to i wciągająca opowieść. To historia drogi, z barwnymi postaciami, które zdają się żyć swoim życiem (może oprócz pewnej papierowej niewiasty). Główny bohater, Szalbierz zwany Jeruzalem, podróżuje z Biecza do Krakowa i na swej drodze, która jak to w życiu bywa, komplikuje się i zdaje przewracać poukładany świat do góry nogami. Jest i Dragiełło, rycerz, który to chyba w prostej linii krewnym Don Kichota, chociaż jemu rozsądku zdaje się więcej pozostało. Pojawia się i daleki prawnuk Sancho Paczny, Karlitem zwany, który smrodem i narzekaniem na zły los swój, wraz z nami do celu zmierza. Nie zrozumcie mnie źle, jest to raczej luźne nawiązanie do ksiązki Cervantesa, gdyż powieść pełna jest ciekawych i interesujących postaci. Na tyle ciekawych, iż momentami wręcz groteskowych, jak np. bracia bliźniacy.

Książka otwiera przed nami powoli swą historie, najpierw mamiąc tajemnicami i podejrzeniami, które po pewnym czasie odkrywa wstydliwie, niczym dziewica oddająca wiano kochankowi w noc poślubną. Niemniej, pewnych spraw czytelnik domyśla się sam, i chwałą autorowi za to, iż podprowadza nas na trop, aby co roztropniejsi z nas połapali się, w którą stronę sprawa zmierza. Ciekaw jestem bardzo kontynuacji, po która sięgnę niechybnie.


Niezły debiut Pana Tomasza Łysiaka.

Tom pierwszy powieści, której akcja rozgrywa się w czasach, kiedy po puszczach Słowiańskich we wsiach odnaleźć można było jeszcze wyrąbanego z drewna Światowida.



Szczerze mówiąc, do powieści podchodziłem trzy razy. Na początku odrzuciły mnie rozbuchane do granic możliwości opisy. O tak, ta książka to istna mekka dla tych, którzy je uwielbiają. Jeżeli jesteś jedną z nich i...