W trakcie codziennego biegu, pogoni za pieniędzmi i przemieszczania się z miejsca na miejsce bardzo często nie zwracamy uwagi na proste przyjemności, czy przedmioty. Bardzo często pozbywamy się tych rzeczy, które są już nieprzydatne lub zalegają nam w piwnicach. Nie zwracamy uwagi na to, że wiele z tych przedmiotów ma swoją historię i ,,pamięta” wiele wydarzeń z historii naszej rodziny. Gdyby tylko mogły one mówić, to opowiedziałby wiele pasjonujących historii. Motyw przedmiotu, który posiada bogatą historię i potrafi wpłynąć na obecnego właściciela wykorzystała Susan Meisser w powieści Dziewczyna z nagietkowym szalem.
Rok 1911. Pielęgniarka Clara Wood przenosi się na wyspę Ellis. Kobieta całkowicie poświęca się opiece nad chorymi imigrantami, którzy masowo napływają do Nowego Jorku. Pewnego dnia poznaje Andrew, który rozpacza po śmierci żony. Jego cierpienie wyzwala w Clarze skrywane przed wszystkimi cierpienie. Kobieta cierpi bowiem po utracie ukochanego, który zginął w pożarze fabryki. Znajomość z Andrew powoduje, że Clara sprzeciwia się dotychczasowym zasadom, których skrupulatnie przestrzegała. Przypadkowo wchodzi w posiadanie dokumentu, który może zmienić życie pacjenta na zawsze. Czy pielęgniarka postanowi wyznać mu prawdę o zmarłej żonie?
Rok 2011. Taryn Michaels jest specjalistką od tkanin. Od wielu lat nie może pogodzić się ze śmiercią męża, który zginął w ataku terrorystycznym na World Trade Center. Prawdy o jego tragicznej śmierci nie wyjawiła nawet córce. Pewnego dnia dostrzega w gazecie swoje zdjęcie z dnia tragedii. Kobieta musi wyznać prawdę. Pomocną dłoń wyciąga ku niej mężczyzna, który tamtego feralnego dnia ją uratował. Czy tajemniczy wybawca ponownie ocali Taryn?
Klamrą spinającą wydarzenia rozgrywające się na przestrzeni stu lat okazuje się nagietkowy szal. Ten z pozoru nic nie znaczący kawałek materiału okazuje się przedmiotem, który niesie ze sobą opowieść o miłości i stracie. Jest również nośnikiem nadziei na pokonanie demonów przeszłości i nowe życie. W tym sensie szal nabiera niemalże mistycznego znaczenia.
"Szczęście to jest coś takiego, co sprawia, że czujesz się, jakbyś mógł przenosić góry. I nie jest nim zdecydowanie desperackie pragnienie pozostania na wieczność pomiędzy dniem wczorajszym a jutrzejszym."

W tej powieści urzekły mnie nie tylko losy głównych bohaterek, które doskonale splatają się i utwierdzają w przekonaniu, że bez względu na upływ czasu cierpienie i żal po stracie mogą objawiać się identycznie. Spodobało mi się również poszanowanie dla starych przedmiotów, które widoczne jest w zachowaniu Taryn. Współczesna mieszkanka USA okazuje się osobą bardzo emocjonalnie nastawioną do przedmiotów sprzed lat. Jej stosunek do tkanin, ta swoista miłość i poszanowanie do starych rzeczy są godne podziwu. Zaskakujące jest, że osoba żyjąca w XXI wieku potrafi z takim wzruszeniem i entuzjazmem opowiadać o splocie tkaniny, czy wyborze barwnika starej tkaniny.
"Ci, którzy powiadają, że wszystko zdarza się po coś, mówią tak tylko wtedy, gdy im to pasuje. Nie należą oni do ludzi, którzy żałują, że nie mogą cofnąć czasu i dokonać innych wyborów. Nie budzą się w nocy, szepcząc: "Gdyby tylko..."."

Dziewczyna z nagietkowym szalem to przepiękna i wzruszająca opowieść o dwóch kobietach, które muszą zmierzyć się z osobistymi tragediami. Utrata ukochanej osoby spowodowała, ze wpadły w letarg, z którego bardzo trudno się wybudzić. Potrzebują pomocy, bodźca, który sprawi, że będą znów miały ochotę żyć. A takim wyzwalaczem wydaje się tytułowy szal z nagietkowym wzorem, który okazuje się nie tylko nośnikiem historii, ale również przedmiotem mającym osobiste znaczenie.
Powieść ukazuje nie tylko bezmiar ludzkiego cierpienia po stracie ukochanej osoby, ale również jest pełna ciepła - daje nadzieję na lepsze jutro. Dzięki prostym, życiowym prawdom, które często nie są wypowiadane na głos, autorka przemawia do serc czytelniczek i sprawia, że przeżywają one wspólnie z bohaterkami ich sukcesy i porażki.

W trakcie codziennego biegu, pogoni za pieniędzmi i przemieszczania się z miejsca na miejsce bardzo często nie zwracamy uwagi na proste przyjemności, czy przedmioty. Bardzo często pozbywamy się tych rzeczy, które są już nieprzydatne lub zalegają nam w piwnicach. Nie zwracamy uwagi na to, że wiele z tych przedmiotów ma swoją historię i ,,pamięta” wiele wydarzeń z historii...