Książka jest biografią Ireny Tuwim, ale dość specyficzną - nie ma tu jakiejś konkretnej chronologii, bardziej są to rozważania na tematay biograficzne - mi się to akurat podobało, bo Autorka weszła mocno w psychologię postaci i dzięki temu Bohaterka jawi się jako "człowiek z krwi i kości". Pełno w Niej sprzeczności, uczuć, czasem niekonsekwencji. Dzięki cytowaniu źródeł (listy, wiersze, fragmenty dzienników) udało się uniknąć wkładania w usta postaci słów "domniemanych", czyli takich, które mogłaby powiedzieć, ale nie wiadomo, czy powiedziała...
Irena Tuwim z tej książki jawi się też jako trochę tragiczna postać. Jej relacje rodzinne ciągle ustawiały Ją w jakiejś roli niewygodnej i niepożądanej i mimo sukcesów w życiu zawodowym, była niespełniona w życiu osobistym. Ciągły deficyt miłości i uwagi towarzyszył Jej w zasadzie od urodzenia, co objawiało się wiecznym poszukiwaniem drugiego człowieka i lokowaniem uczuć niewłaściwie. Nie wykorzystała Swojego talentu tak, jak by mogła chyba właśnie dlatego... Szkoda, bo była nie mniej zdolna od Swojego brata.
Dziś jest trochę zapomnianą postacią, cociaż większość polskich czytelników zna co najmniej jedną książkę Jej autorstwa, którą jest "Kubuś Puchatek". To genialne tłumaczenie, które wykonała, stworzyło jakość samą w sobie i właściwie odrębne (od oryginału) dzieło literackie.
Mnie ta biografia zachęciła do poszukania i przeczytania Jej książek.

Książka jest biografią Ireny Tuwim, ale dość specyficzną - nie ma tu jakiejś konkretnej chronologii, bardziej są to rozważania na tematay biograficzne - mi się to akurat podobało, bo Autorka weszła mocno w psychologię postaci i dzięki temu Bohaterka jawi się jako "człowiek z krwi i kości". Pełno w Niej sprzeczności, uczuć, czasem niekonsekwencji. Dzięki cytowaniu źródeł...