Gdzie kończy, a gdzie zaczyna się sen? Być może śnimy całe życie marząc o tym, co mogłoby się stać, a się nie stało i o tym co zdarzyło w inny sposób, niż zdarzyć by się mogło.
Prawdę zna tylko porcelanowa figurka, którą otrzymałaś od swej babki, niemo obserwująca twoje życie z półki. Ona wie, ona widzi. Pamięta i towarzyszy. Niczego ci jednak nie powie, bo pewnych rzeczy ludziom wiedzieć nie wolno.

„Wolni Ciut Ludzie” to przepiękna opowieść o tradycji i przywiązaniu, przepleciona błyskotliwością Pratchetta, którą wplata on w słowa i wspomnienia dyskowych czarownic. W powieści tej baśniowość i mrok sennych koszmarów oraz ludzkich pragnień płynnie przenika się z realizmem życia pasterskiego i szczyptą polityki feudalnej.

Język niebieskoskórych wojowników, do złudzenia nawiązujących przynajmniej w pewnym stopniu do Szkotów, dla mnie osobiście był bardzo męczący w dłuższym odbiorze. Stanowią oni jednak ważny element historii, łączący w sobie surowość usposobienia i abstrakcję założeń, którymi bohaterowie kierują się na każdym kroku.

Powieść kłania się młodzieży, ale przeznaczona jest dla także dla bardziej doświadczonych w latach osób, które dostrzegą drugie dno i zechcą zanurzyć się w mglistość swojego własnego dzieciństwa.

Gdzie kończy, a gdzie zaczyna się sen? Być może śnimy całe życie marząc o tym, co mogłoby się stać, a się nie stało i o tym co zdarzyło w inny sposób, niż zdarzyć by się mogło.
Prawdę zna tylko porcelanowa figurka, którą otrzymałaś od swej babki, niemo obserwująca twoje życie z półki. Ona wie, ona widzi. Pamięta i towarzyszy. Niczego ci jednak nie powie, bo pewnych rzeczy...

Historia jest dość prosta, żeby nie powiedzieć oklepana. Brat dziewięcioletniej Akwili zostaje porwany przez złą czarownicę i siostra musi ruszyć w nieznany świat, aby go ocalić. Po drodze odkryje w sobie nieznaną dotąd moc, a w całym przedsięwzięciu pomoże jej zgraja małych, błękitnych i bardzo bitnych ludzików.

Widać, że Pratchett garściami czerpał z powszechnie znanych baśni, ale upichcił z tych składników danie o swoim charakterystycznym posmaku. Książka ewidentnie skierowana do młodszego odbiorcy, dlatego nie będę jej oceniał, bo to po prostu nie moja bajka. Gdybym był dzieckiem, to myślę że by mi się spodobała.

Historia jest dość prosta, żeby nie powiedzieć oklepana. Brat dziewięcioletniej Akwili zostaje porwany przez złą czarownicę i siostra musi ruszyć w nieznany świat, aby go ocalić. Po drodze odkryje w sobie nieznaną dotąd moc, a w całym przedsięwzięciu pomoże jej zgraja małych, błękitnych i bardzo bitnych ludzików.

Widać, że Pratchett garściami czerpał z powszechnie znanych...

Chociaż polubiłem główną bohaterkę, Akwilę, która jest największym plusem książki, jest to dla mnie chyba najsłabsza do tej pory część Świata Dysku.

Chociaż polubiłem główną bohaterkę, Akwilę, która jest największym plusem książki, jest to dla mnie chyba najsłabsza do tej pory część Świata Dysku.

Jest to pierwsza powieść o Tiffany Obolałej i zarazem druga, która rozgrywając w Świecie Dysku, jest skierowana wyraźnie dla młodszego czytelnika. Bohaterką jest Tiffany, 9-letnia dziewczynka wychowująca się w nie tak całkiem zwyczajnej rodzinie pasterzy górskich, a akcja dzieje się w Kredzie, dyskowej krainie zupełnie mi do tej pory nieznanej. Niezwykłość rodziny Obolałych polega na roli niedawno zmarłej babci Tiffany, która w okolicach pełniła rolę zbliżoną do funkcji czarownicy. Tymczasem do Kredy zbliża się niebezpieczeństwo. Czoła mu stawić może tylko Tiffany z pomocą wojowniczego klanu Nac Mac Feeglów, tytułowych ciut ludzi…

Akcja opiera się na misji, jaką musi wypełnić dziewczynka, ale jak zwykle, w fabule zawarte są pewne podteksty. Tiffany jest niezwykle rezolutna i pragmatyczna, ale w trakcie czytania nie mogłam nie dojść do wniosku, że nasza bohaterka, dziecko przecież, ma problem z zaakceptowaniem odejścia swojej ukochanej babci, a także że ma skomplikowany stosunek do swego młodszego brata. Ta książka podobała mi się bardziej, niż poprzednia z cyklu młodzieżowego i zaważyła tu pewna znajomość tematu – to tak jakby cykl o czarownicach, ale dla innego odbiorcy. Poza tym mamy tu bezpośrednie nawiązania do innych książek tego autora, pojawiają się też ci sami bohaterowie – np. inny klan Nac Mac Feegle brał udział w wydarzeniach w Lancre i już wtedy polubiłam ten zadziorny ludek.

Z ciekawością będę kontynuować poznawanie losów Tiffany Obolałej, a ten tom jest jak najbardziej dobry do rozpoczęcia przygody z Terrym Pratchettem przez młodszych czytelników :)

Jest to pierwsza powieść o Tiffany Obolałej i zarazem druga, która rozgrywając w Świecie Dysku, jest skierowana wyraźnie dla młodszego czytelnika. Bohaterką jest Tiffany, 9-letnia dziewczynka wychowująca się w nie tak całkiem zwyczajnej rodzinie pasterzy górskich, a akcja dzieje się w Kredzie, dyskowej krainie zupełnie mi do tej pory nieznanej. Niezwykłość rodziny Obolałych...

Tiffany żegna się z Kansas i wyrusza do świata snów na jazdę bez trzymanki, traci orientację zupełnie jak w króliczej norze, ale na szczęście pomoże jej ropuch i... tak jakby... smerfy?

"Jeśli się nad tym lepiej zastanowić, baśnie nigdy na nic nie przedstawiały dowodów.
Występował w nich przystojny książę... czy naprawdę był taki? A może po prostu ludzie nazywali go przystojnym, bo był księciem? Dziewczyna była piękna jak poranek... no dobrze, ale który poranek? Kiedy leje deszcz, trudno nawet wyjrzeć przez okno, by się o tym przekonać! Opowieści nie chciały, byś myślała – chciały, byś wierzyła w to, co ci opowiadają..."

Większość książki przesłuchałam w audiobooku, co dużo ułatwiło! Wolni Ciut Ludzie mają swój język, nie zawsze zrozumiały (różne gwary mieszają się ze sobą),a zarówno tłumacz, Piotr W. Cholewa, jak i lektor, Maciej Kowalik, odwalili kawał dobrej roboty prezentując go nam w fenomenalny sposób. Jak już się raz usłyszy te słowa i głos, to ciężko je wyrzucić z głowy. Naprawdę doceniłam to dopiero kończąc książkę samotnie w ebooku. Myślę, że gdybym miała sama czytać (tak tradycyjnie) tę powieść, to Nac Mac Feegle'owie jednak trochę by mnie zmęczyli. Łojzicku.

Bardzo polubiłam dzielną Tiffany, Wolni Ciut Ludzie byli "cudownie popaprani" jak to określiła cordellia.fantastycznie, dobrze się bawiłam, nawet pomimo ciągłego wrażenia, że jest to powieść kierowana do młodszego czytelnika. Polecam fanom fantastyki, jest zabawnie, bajkowo, ale jednocześnie całkiem mądrze i rozsądnie, czyli jak to u Pratchetta.

Tiffany żegna się z Kansas i wyrusza do świata snów na jazdę bez trzymanki, traci orientację zupełnie jak w króliczej norze, ale na szczęście pomoże jej ropuch i... tak jakby... smerfy?

"Jeśli się nad tym lepiej zastanowić, baśnie nigdy na nic nie przedstawiały dowodów.
Występował w nich przystojny książę... czy naprawdę był taki? A może po prostu ludzie nazywali go...

Witajcie w świecie czarownic, w świecie silnych kobiet! Piękna, zabawna, wzruszająca książka z nutką nienachalnego dydaktyzmu. Nie bójcie się być sobą! Nie bójcie się marzyć, choć warto mieć oczy otwarte! Autor korzysta obficie na swój niebanalny sposób z dostępnej mu literatury, ale robi to rewelacyjnie. Przywołam choćby "Alicję w krainie czarów", "Królową śniegu" czy "Życie jest snem" Calderona. Ta książka nie uznaje ograniczeń wieku, trzeba ją po prostu przeczytać. Zanurzmy się w świat wyobraźni Terrego Pratchetta i podążajmy razem z Tiffany, poszukującej braciszka, w świat jej myśli, snów, marzeń i surrealistycznych przygód.

Witajcie w świecie czarownic, w świecie silnych kobiet! Piękna, zabawna, wzruszająca książka z nutką nienachalnego dydaktyzmu. Nie bójcie się być sobą! Nie bójcie się marzyć, choć warto mieć oczy otwarte! Autor korzysta obficie na swój niebanalny sposób z dostępnej mu literatury, ale robi to rewelacyjnie. Przywołam choćby "Alicję w krainie czarów", "Królową śniegu"...

Kirszenbaum mnie tu przywiodl

Kirszenbaum mnie tu przywiodl

Lubię czasem zanurzyć się w świecie Pratchetta, w świecie pełnej magii i niesamowitych stworzeń. Momentami wybucham śmiechem, a czasem pojawia się coś strasznego ...

Lubię czasem zanurzyć się w świecie Pratchetta, w świecie pełnej magii i niesamowitych stworzeń. Momentami wybucham śmiechem, a czasem pojawia się coś strasznego ...

Terry Pratchett jest pisarzem, który daje mi wiele radości i wiele wytchnienia po wyczerpującym dniu. Bardzo lubię cykl o wiedźmach, więc i tym razem było dobrze. Wyzwanie czerwcowe odfajkowane!

Terry Pratchett jest pisarzem, który daje mi wiele radości i wiele wytchnienia po wyczerpującym dniu. Bardzo lubię cykl o wiedźmach, więc i tym razem było dobrze. Wyzwanie czerwcowe odfajkowane!

Ten odcinek serialu Świat Dysku jest dla jego fanów absolutnie wyjątkowy, gdyż nie pojawia się w nim Śmierć. Ci zaś, którzy tego uniwersum nie znają, powinni przynajmniej wiedzieć, że jeśli chodzi o frekwencję, to Śmierć nie ma sobie równych – kosi wszystkie postaci z tego świata. Nie mówiąc już o tym, że jest też niekwestionowanym idolem większości (o ile nie wszystkich!) czytelników.

„Wolni Ciut Ludzie” to pierwszy tom, w którym pojawia się młodziutka wiedźma Tiffany Obolała. Książka należy do pobocznej serii powstałej z myślą o młodszych czytelnikach, ale bajeczką dla dzieci nie jest, a to oznacza, że Pratchett miał o dzieciach całkiem niezłe mniemanie.

Bez przesady jednak, bo nie na tyle, by wprowadzić do akcji Nianię Ogg z jej sławną piosenką o jeżu.

Tiffany Obolała ma dziewięć lat, długie brązowe włosy, brązowe oczy oraz ekskluzywną umiejętność widzenia rzeczy takimi, jakimi naprawdę są. Ponadto jest starszą siostrą chłopczyka, uwielbiającego słodycze. Kiedy umiera ich babcia, na Tiffany spada obowiązek zadbania o bezpieczeństwo krainy, w której mieszkają. Jest to Kreda, gdzie na bezkresnych zielonych łąkach, pasą się niezliczone stada owiec. Czasami z pomocą zgłaszają się piktale, ale tylko wtedy, gdy akurat nie piją, nie kradną i nie urządzają burd w knajpach.

Młodziutka Tiffany podejmuje wyzwanie i wywiązuje się z niego tak, że nawet sama Babcia Weatherwax uchyla przed nią kapelusz. A jeśli o wyzwaniach mowa, to „Wolni Ciut Ludzie” mogą być (a dla mnie są) czytelniczym wyzwaniem na czerwiec. Zachęcam!

Ten odcinek serialu Świat Dysku jest dla jego fanów absolutnie wyjątkowy, gdyż nie pojawia się w nim Śmierć. Ci zaś, którzy tego uniwersum nie znają, powinni przynajmniej wiedzieć, że jeśli chodzi o frekwencję, to Śmierć nie ma sobie równych – kosi wszystkie postaci z tego świata. Nie mówiąc już o tym, że jest też niekwestionowanym idolem większości (o ile nie wszystkich!)...