Tadeusz Borowski, nieszczęsny pisarz, którego rozkwit talentu literackiego i czas kształtowania się światopoglądu przypadł na smutny czas okupacji niemieckiej w czasie II Wojny Światowej. Pisarz w 1943r. został aresztowany przez Niemców i wysłany do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Swoją obozową epopeję zakończył w obozie Dachau, skąd wyzwolili go Amerykanie. Te traumatyczne przeżycia całkowicie zaważyły na kierunku rozwoju twórczości Borowskiego. Już w obozie rozpoczął próby pisania opowiadań o piekielnej obozowej rzeczywistości. Jak młody człowiek skoncentrował się przede wszystkim na instynkcie przetrwania więźniów, którzy w poniżeniu i pod groźbą śmierci byli gotowi na wszystko, nawet na działania nikczemne. Z jego opowiadań wyłania się pewien cynizm i brak wiary w ludzkość jako taka. Pamiętajmy, że to w jego twórczości po raz pierwszy można było się dowiedzieć o istnieniu puffów – czyli burdeli obozowych, czy całego systemu handlu i współpracy z okupantem, aby zwiększyć swoje szanse na przeżycie. Nagłaśnianie tych aspektów życia obozowego pod koniec lat 40-tych, czyli zaledwie kilka lat po wojnie, budziło żywe obruszenie i szok. Ten swoisty konflikt z otoczeniem i niespójność psychiczna wywołana potwornymi przeżyciami obozowymi skłoniły Borowskiego do zaangażowania się w „nową nadzieję” dla lepszego jutra dla Świata, czyli komunizm. Totalitarna rzeczywistość oraz oczywiste zakłamanie systemu spowodowały załamanie się młodego pisarza, który gardził starym światem, zaś rozczarował się nowym. Skutek była taki, że samobójcza śmierć przerwała jego 29-letnie życie i zaprzepaściła wielki talent literacki.

Tadeusz Borowski, nieszczęsny pisarz, którego rozkwit talentu literackiego i czas kształtowania się światopoglądu przypadł na smutny czas okupacji niemieckiej w czasie II Wojny Światowej. Pisarz w 1943r. został aresztowany przez Niemców i wysłany do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Swoją obozową epopeję zakończył w obozie Dachau, skąd wyzwolili go Amerykanie. Te...