Na wstępie powiem, że utwierdziłam się w przekonaniu, iż niemieccy pisarze to mają "fantazję" i smykałkę do mrocznych klimatów. Choćby mój ukochany pan Fitzek i jego utwory :).

A tu jak panu Winnerowi wyszło?

Osobiście wczułam się w klimat książki, aż tak bardzo, iż czułam jakby razem z Sammym powoli wpadała w obłęd (oczywiście jako czytelnik miałam asa w rękawie, bo mogłam zdecydować w co chce wierzyć, ALE i tak kibicowałam Sammy'emu, bo czemuż inaczej?) ;). Tak jakby jakieś niczym piekielne szpony zaczęły mnie więzić i kazały czytać dalej - zdecydowanie SUGESTYWNA. Czytałam niektóre opinie, że pierwsze 200 str to nudy wg co poniektórych i później zaczyna się jazda, a dla mnie te pierwsze 200 str to ŚWIETNE budowanie KLIMATU - w końcu mamy relację 31 latka z lata kiedy był 11 chłopcem i to z czym musiał się zmierzyć, nie powinno przeżywać żadne dziecko - koszmar i trzymanie wszystkiego w sobie, dopóki nie wybuchnie ;).

A wybuchło i było niesamowicie!

A końcówka jak to końcówka rozwaliła system i dała całkiem inne spojrzenie na powieść :)

A dodam jeszcze, że ciągle powtarzająca się fraza: "Daddy, NOOOOO" lub na odwrót nabiera całkiem CIEKAWEGO znaczenia jak już się jest po lekturze i chwilę się człowiek nad tym zastanowi ;).

POLECAM szczególnie wielbicielom niemieckich thrillerów - NIE POWINNIŚCIE SIĘ ZAWIEŚĆ!!!

Ps. był taki moment w powieści - historia o pieseczku, że choćbym chciała dalej czytać, to przerwałam dla dobra snu, a i tak ciężko mi było z początku zasnąć - miałam ciareczki :).

Pps. witam po powrocie, długo nie pisałam, bo ciężej mi było skupić się na słowie pisanym, ALE już ocuciłam się z mojej chronicznej a la "śpiączki" i złapałam znów bakcyla do czytania.

Na wstępie powiem, że utwierdziłam się w przekonaniu, iż niemieccy pisarze to mają "fantazję" i smykałkę do mrocznych klimatów. Choćby mój ukochany pan Fitzek i jego utwory :).

A tu jak panu Winnerowi wyszło?

Osobiście wczułam się w klimat książki, aż tak bardzo, iż czułam jakby razem z Sammym powoli wpadała w obłęd (oczywiście jako czytelnik miałam asa w rękawie, bo...