Krótka książka o chorobie nowotworowej, przeplatana krótkimi opowiadaniami o sławnych kobietach, głównie Polkach.

Krótka książka o chorobie nowotworowej, przeplatana krótkimi opowiadaniami o sławnych kobietach, głównie Polkach.

Bohaterka opisuje swoją historię walki z chorobą nowotworową.Choruje na raka piersi.Na szczęście choroba zostaje wykryta we wczesnym stadium podczas rutynowych badań kontrolnych.Mimo splotu innych negatywnych wydarzeń takich jak groźba utraty pracy i choroby nowotworowej przyjaciółki dzielnie znosi leczenie. Książka pokazuje jak ważne jest robienie badań profilaktycznych, bo za późno wykryta choroba nowotworowa grozi śmiercią.

Bohaterka opisuje swoją historię walki z chorobą nowotworową.Choruje na raka piersi.Na szczęście choroba zostaje wykryta we wczesnym stadium podczas rutynowych badań kontrolnych.Mimo splotu innych negatywnych wydarzeń takich jak groźba utraty pracy i choroby nowotworowej przyjaciółki dzielnie znosi leczenie. Książka pokazuje jak ważne jest robienie badań profilaktycznych,...

Pewnego dnia Maryna, główna bohaterka i narratorka książki, znajduje w swojej piersi guzek. Diagnostyka wykazuje, że jest to rak. Rozpoczyna się walka z chorobą i rehabilitacja. Maryna boi się śmierci, ogląda zdjęcia rodzinne, szczególnie lubi zdjęcie swojej prababki z młodości. Okazuje się jednak, że rak to nie jedno nieszczęście jakie ją spotyka. Podczas przebywania na zwolnieniu lekarskim dowiaduje się, że jej szef robi przekręty finansowe w firmie w której pracują i w której ona jest współudziałowcem. Mąż, który jest "psychologiem od umierania", nie wspiera jej w chorobie. Nie towarzyszy jej podczas diagnostyki i leczenia w placówkach medycznych, zamyka się w pokoju, rozmawia przez telefon, wyjeżdża w podróże zagraniczne do Boliwii i Malezji, w końcu robi jej awantury, że nadużywa telefonu i zarzuca jej egoizm, gdyż nie myśli o nim, tylko o swojej chorobie....
Bardzo dobra książka o radzeniu sobie z przeciwnościami losu. Autorka łączy w książce smutne wydarzenia, swoje refleksje a przede wszystkim humor i pozytywne nastawienie. Jest napisana w sposób dziarski, z werwą i humorem. Jest bardzo wciągająca, czyta się ją szybko choć nie zawsze przyjemnie. Na pewno będzie dobrą lekturą dla kobiet walczących z rakiem piersi, dla rodzin tych kobiet, jak również, uważam, może być przydatna dla lekarzy zajmującymi się chorymi na nowotwory. Autorka przedstawia tu bowiem myśli i uczucia osoby chorej, a to może pomóc w ich rozumieniu. Czyni też słuszne uwagi na temat życia. Rozdziały książki są poprzeplatane życiorysami bardziej lub mniej znanych kobiet, bez zdradzania o kim mowa - można sprawdzić swoją wiedzę i próbować zgadnąć o kogo chodzi, lista rozwiązań jest na końcu książki. Książka świetna, poruszająca i pobudzająca do refleksji.

Pewnego dnia Maryna, główna bohaterka i narratorka książki, znajduje w swojej piersi guzek. Diagnostyka wykazuje, że jest to rak. Rozpoczyna się walka z chorobą i rehabilitacja. Maryna boi się śmierci, ogląda zdjęcia rodzinne, szczególnie lubi zdjęcie swojej prababki z młodości. Okazuje się jednak, że rak to nie jedno nieszczęście jakie ją spotyka. Podczas przebywania na...

Nie wiem,jak ocenić tę książkę. Temat raka i ogólnie innych chorób jest ciężko oceniać,o ile w ogóle mamy do tego prawo,by oceniać czyjeś uczucia związane z daną chorobą.
Ale jak dla mnie czegoś w niej zabrakło.

Nie wiem,jak ocenić tę książkę. Temat raka i ogólnie innych chorób jest ciężko oceniać,o ile w ogóle mamy do tego prawo,by oceniać czyjeś uczucia związane z daną chorobą.
Ale jak dla mnie czegoś w niej zabrakło.

W złym momencie przeczytałam tę książkę. Zbyt świeże są w mojej pamięci przeprawy, jakie miała z lekarzami moja koleżanka, u której zdiagnozowano raka piersi. I choć większość „dochtorów”, którzy się nią zajmowali była naprawdę cudowna, to zdarzyło się kilku takich, że do dziś żałuję, że przytrzymaliśmy wtedy męża koleżanki, bo jednak mógł zrobić im z tyłków jesień średniowiecza.

Uważam, że o raku trzeba pisać, że trzeba pokazać, że to choroba, którą można pokonać, byle od niej nie uciekać. Ale świecenie czytelniczkom po oczach faktem, że dzięki tatusiowy lekarzowi miało się załatwione „priorytetowe traktowanie przypadku” – nie znam ani jednego cenzuralnego słowa, które mogłoby opisać moje przemyślenia na ten temat.

Naprawdę się cieszę, że autorce udało się pokonać chorobę i że miała odwagę rozgrzebywać swoje emocje, by napisać tę powieść. Szkoda tylko, że wyszło to wszystko mało przekonująco i niepoważnie.
W książce zawarte są również portreciki znanych kobiet, które były wykorzystane w konkursie Radia Zet „Sto twarzy Krystyny Jandy”. I tylko fakt, że były to konkursowe zagadki tłumaczy płytkość tych opisów.

Generalnie książka cholernie mnie wkurzyła. Na pewno częściowo jest to spowodowane przeżyciami znanych mi ludzi, którzy zmagali się lub zmagają z chorobą nowotworową. Jak najbardziej uważam, że o raku można pisać humorystycznie, zwłaszcza, że byłam świadkiem rozmowy między pacjentkami, które się zastanawiały, czy po chemii na pewno im wszystkie włosy wypadną, bo w sumie to fajnie by było, jakby nóg nie musiały depilować – jakieś profity z tego raka mieć powinny. Ale akurat ta książka do mnie nie przemówiła.

Natomiast jedno wiem na pewno: profilaktyka to podstawa.

W złym momencie przeczytałam tę książkę. Zbyt świeże są w mojej pamięci przeprawy, jakie miała z lekarzami moja koleżanka, u której zdiagnozowano raka piersi. I choć większość „dochtorów”, którzy się nią zajmowali była naprawdę cudowna, to zdarzyło się kilku takich, że do dziś żałuję, że przytrzymaliśmy wtedy męża koleżanki, bo jednak mógł zrobić im z tyłków jesień...

Książka miała poruszyć trudny temat zmagania się z chorobą nowotworową... jednak bardzo się rozczarowałam. Odniosłam wrażenie, że książka jest trochę o niczym, w jakiś sposób chaotyczna, jakby trochę nieprzemyślana. A może miałam po prostu za duże wymagania...

Książka miała poruszyć trudny temat zmagania się z chorobą nowotworową... jednak bardzo się rozczarowałam. Odniosłam wrażenie, że książka jest trochę o niczym, w jakiś sposób chaotyczna, jakby trochę nieprzemyślana. A może miałam po prostu za duże wymagania...

Bardzo dobrze napisana, bardzo realistyczna powieść, a te wstawki o znanych kobietach wprost rewelacyjne

Bardzo dobrze napisana, bardzo realistyczna powieść, a te wstawki o znanych kobietach wprost rewelacyjne

Rak to zawsze temat trudny. Zgadzam się jednak z autorką w 100% - w każdej sytuacji, nawet tak dramatycznej, zdarzają się sytuacje humorystyczne. Od nas samych zależy, czy je dostrzeżemy i uśmiechniemy się, a nawet roześmiejemy.

Rak to zawsze temat trudny. Zgadzam się jednak z autorką w 100% - w każdej sytuacji, nawet tak dramatycznej, zdarzają się sytuacje humorystyczne. Od nas samych zależy, czy je dostrzeżemy i uśmiechniemy się, a nawet roześmiejemy.

Jest to książka typowo życiowa o kobiecie , która wynalazła u siebie raka piersi .
Jak dla mnie to jeden z gorszych ( pomijając raka mózgu i kości )
Wyporzyczyłam ją z biblioteki tylko i wyłącznie dlatego aby się czegoś dowiedziec właśnie o tym raku bo jedna osoba z rodziny na niego "zachorowała "
Tylko , że w książce jest wszystko napisane tak ogólnikowo że raczej nic się z nije nie dowiem ale rozumiem , że każdy ma prawo do swojej prywatności .
Na szczęście bohaterka tylko po wycięciu piersi i węzłów nie miała żadnych przeżutów i nie musiała przyjmowac chemii .
W książce są też urywki rozmowy bohaterki
z innymi kobietami które także są chore .
Były tam przekazywane problemy typu :
- mój mąż / kochanek porzuci mnie teraz gdy nie mam piersi
- Nie pozwolę się okaleczac
- wolę umrzec niż stracic pierś .
moje wtrącenie : Ludzie przecież najważniejsze jest wyleczenie się .! nieprawdaż ?
Nie ważne czy coś się utaci najażniejsze jest to że możemy nadal chodzic po tej ziemi .

Jest to książka typowo życiowa o kobiecie , która wynalazła u siebie raka piersi .
Jak dla mnie to jeden z gorszych ( pomijając raka mózgu i kości )
Wyporzyczyłam ją z biblioteki tylko i wyłącznie dlatego aby się czegoś dowiedziec właśnie o tym raku bo jedna osoba z rodziny na niego "zachorowała "
Tylko , że w książce jest wszystko napisane tak ogólnikowo że raczej nic się...

Choroba nie wybiera, ważnie są ludzie, którzy potrafią pomóc przetrwać cięzki czas. Kolejny raz zostala zwrócona uwaga na ulotność zycia.

Choroba nie wybiera, ważnie są ludzie, którzy potrafią pomóc przetrwać cięzki czas. Kolejny raz zostala zwrócona uwaga na ulotność zycia.