Pamiętam że gdy czytałem tę książkę po raz pierwszy lata temu byłem trochę rozczarowany, bo naprawdę wierzyłem że to kontynuacja "Ojca Chrzestnego", teraz po latach wiedząc z czym mam do czynienia czytało mi się to dużo przyjemniej.

Byłem trochę wystraszony na samym początku, bo ten pierwszy rozdział z udziałem Michaela trochę się dłuży(a to niecałe 50 stron) i w sumie niewiele wnosi. Tak naprawdę wszystko zaczyna się od momentu przedstawiania nam Turiego i jego historii i od tego momentu na szczęście jest już z górki. Główny bohater może nie powala na kolana, w sumie to żadna z postaci nie jest specjalnie "pociągająca", wszyscy są dosyć prości, trochę na jedno kopyto, bez większej głębi.

Nie oni jednak są siłą tej książki, tutaj najważniejsza jest historia. A ta bez większych problemów wciąga czytelnika (prawie) od samego początku. Podobnie jak w "Ojcu..." mamy okazję do podejrzenia jak załatwia się sprawy w mafii, jak oddziałują między sobą poszczególne osoby, o co tak naprawdę walczą, etc. etc.

Pomimo pewnego rodzaju fiaska pierwszego rozdziału naprawdę podobało mi się to w jaki sposób autor ułożył całość historii. Z jednej strony historia Turiego sprzed kilku lat, potem powrót do teraźniejszości widzianej oczami Michaela, potem wspomnienia Dona Croce i finalnie znowu powrót do teraźniejszości. Dało się tutaj wyczuć nawiązanie do niechronologicznego porządku z "Ojca..." i wypadło to naprawdę interesująco.

Boli mnie tylko fakt że samo zakończenie było dosyć przewidywalne dla kogoś kto przeczytał "Ojca...". Przez to że wydarzenia o których mówi ta książka dzieją się tak naprawdę w samym środku historii z "Ojca..." ciężko tutaj o zaskoczenie. Tak naprawdę idealnie byłoby sięgnąć po tą książkę zaraz po ostatnim sycylijskim rozdziale Michaela, wtedy miałoby to więcej sensu. Szkoda że autor nie zdecydował się przesunąć tego trochę w czasie.

Pomimo wszystko jest to dobra książka, w stylu "Ojca Chrzestnego", aczkolwiek nazywanie jej "kontynuacją" może jej tylko zaszkodzić. Chociaż pewnie wiele osób(w tym ja) sięgnęło po nią właśnie z tego powodu. Warto, aczkolwiek nie należy sobie zbytnio ostrzyć zębów.

Pamiętam że gdy czytałem tę książkę po raz pierwszy lata temu byłem trochę rozczarowany, bo naprawdę wierzyłem że to kontynuacja "Ojca Chrzestnego", teraz po latach wiedząc z czym mam do czynienia czytało mi się to dużo przyjemniej.

Byłem trochę wystraszony na samym początku, bo ten pierwszy rozdział z udziałem Michaela trochę się dłuży(a to niecałe 50 stron) i w sumie...