Piotr budzi się w nieznanym miejscu i czasie. Kim jest? Gdzie się znalazł? I jak do tego doszło? Jego pamięć dyplomatycznie odmawia udzielenia odpowiedzi na te pytania i nie jest to raczej konsekwnecja alkoholowego szaleństwa poprzedniego wieczoru. Urywki rozmów ludzi w białych kitlach, które udaje się głównemu bohaterowi wychwycić wskazują na to, iż znajduje się on w szpitalu psychiatrycznym. W miarę upływu czasu, z dużym bólem, na powierzchnię jego świadomości wypływają też pierwsze wspomnienia powodów, dla których się tu znalazł.

Do tego momentu mogłoby się wydawać, że "Martwe światło" jest rodzajem kroniki choroby psychicznej i oddaje przeżycia człowieka w niej pogrążonego. Nie jest to jednak prawda.... albo przynajmniej nie do końca. Przez większą część trwania fabuły czytelnik odbywa podróż do przeszłości głównego bohatera i znajduje w niej zjawiska, które mogą być interpretowane co najmniej dwojako.

Po śmierci żony Joanny, w życiu Piotra i jego trójki dzieci nastąpiły zmiany - to naturalne. Jednak w tym kontekście pojęcie "zmiany" odnosi się nie tylko do ogólnych modyfikacji codziennej egzystencji. Wokół rodziny zaczęły mieć miejsce niepokojące zdarzenia. W domu pojawił się dziwny zapach, którego źródła niepodobna było określić. Rezydualne gołębie, zamieszkujące balkon mieszkania Gradowskich padły w niewyjaśniony, acz makabryczny sposób. Do drzwi starszej, sympatycznej pani ktoś przybił szczura na odwróconym krucyfiksie. Ilekroć Piotr wychodził z domu, w okolicy pojawiał się niepokojący nieznajomy w czerni.... Ponadto coś dziwnego zaczęło dziać się z dziećmi; do tej pory grzeczne i nie sprawiające kłopotów wychowawczych, stały się niesforne, niezależne i agresywne. Czy to tylko naturalny skutek traumy przeżytej po utracie matki, czy może wiąże się w jakiś sposób z szeregiem podejrzanych rytuałów, które niedługo po tym wydarzeniu zaczęła odprawiać najstarsza córka?

Deliryczne wizje, senne widziała i upiory zmarłych nawiedzających bohaterów w snach - wszystko to składa się na niepowtarzalny, ciężki i zawiesisty klimat powieści. Czytelnik ma wrażenie balansowania na granicy szaleństwo; przez większą część lektury nie wiadomo, czy mające miejsce wydarzenia są efektem choroby psychicznej Piotra, którego okoliczności zwyczajnie przerosły i załamał się po śmierci żony, popadając tym samym w obłęd, czy też doszło do ingerencji sił nieczystych, które powodują wszystkie dziwne, a niepokojące sytuacje u Gradowskich. Niezależnie od tego, jakie jest ostateczne wyjaśnienie, atmosfera w powieści jest gęsta i przybijająca; przeważa dojmujące oczekiwanie na wydarzenie się czegoś złego, nawet jeśli to "zło" nie jest do końca sprecyzowane. Jednak przez skórę czuję się, że coś się stanie... I jest to naprawdę fenomenalny sposób skonstruowania książki.

Podsumowując; "Martwe światło" to naprawdę dobra powieść z pogranicza grozy, horroru i fantasy. W czasie trwania akcji autor pozostawia wiele luk i niedomówień, tak, że czytelnik niemal do ostatniej strony jest stuprocentowo zaabsorbowany fabułą. I chociaż muszę przyznać, że początek książki podobał mi się bardziej, niż jej zakończenie, i tak jest to pozycja godna polecenia. Wprawdzie osobiście - tu mały spojler - liczyłam na większą ambiwalencję w zakończeniu, podczas gdy jest ono raczej jednoznaczne, nie można odmówić autorowi pomysłowości w rozwiązaniu wątków. Innymi słowy; sięgajcie po tę książkę, bo warto. Nie tylko jeśli studiujecie psychologię [jak ja] i fascynuje Was tematyka zaburzeń w psychicznym funkcjonowaniu jednostki ludzkiej, bo na pewno nie jest to lektura pisana z taką myślą [choć plastyczność i wiarygodność opisów mogą chwilami sprawiać inne wrażenie].

Piotr budzi się w nieznanym miejscu i czasie. Kim jest? Gdzie się znalazł? I jak do tego doszło? Jego pamięć dyplomatycznie odmawia udzielenia odpowiedzi na te pytania i nie jest to raczej konsekwnecja alkoholowego szaleństwa poprzedniego wieczoru. Urywki rozmów ludzi w białych kitlach, które udaje się głównemu bohaterowi wychwycić wskazują na to, iż znajduje się on w...