Gdyby istniała taka ocena, byłoby 6.5 z mojej strony, bo lektura jest ewidentnie ponadprzeciętna, ale nazywanie jej bardzo dobrą to ciut za wysoko. Książka zalicza się to lekkich, raczej infantylnych (nie znam biografii autora, lecz na podstawie tekstu wnioskuję, że jest bardzo młody), co widać po luzackich dialogach, kreacji bohaterów (wszyscy zachowują się, jakby najstarsi z nich mieli 20 lat), postępie fabularnym i przede wszystkim ogólnikowych opisach. Powieść bardzo kojarzyła mi się z serialem animowanym "Beetlejuice", bo mniej więcej takie elementy dostarcza nam książka: młoda, zakręcona bohaterka, jej przyjaciel o paranormalnych zdolnościach, zaświaty i szeregi istot nadprzyrodzonych, w tym pupil (dżin) wprowadzający komizm oraz denerwujący bohaterów, jak to wiele razy widzieliśmy np. u Disneya. Książkę czyta się błyskawicznie, bo nie jest wymagająca, lecz to można akurat zaliczyć do zalet, gdyż przy "Arcymagu" naprawdę można się odprężyć. Najlepiej sięgać po tekst po cięższej lekturze, gdy bardzo chce się nam czytać, jednak nie mamy ochoty dalej utrzymywać mózgu na najwyższych obrotach. Od strony językowej pojawia się trochę błędów, np. pleonazmy w stylu klękania na jedno kolano.

Gdyby istniała taka ocena, byłoby 6.5 z mojej strony, bo lektura jest ewidentnie ponadprzeciętna, ale nazywanie jej bardzo dobrą to ciut za wysoko. Książka zalicza się to lekkich, raczej infantylnych (nie znam biografii autora, lecz na podstawie tekstu wnioskuję, że jest bardzo młody), co widać po luzackich dialogach, kreacji bohaterów (wszyscy zachowują się, jakby...