Uhhh... O ile podczas czytania pierwszej części, byłam się w stanie od niej oderwać, to jak zaczęłam tylko czytać drugi tom, tak nie odłożyłam go ani na chwilę! Bite 6 godzin z książką w ręku! A teraz? Teraz jestem po prostu zła. Zła, że zamiast się delektować każdym słowem, od razu pochłonęłam całą książkę. I co ja teraz zrobię? Jak mam wytrzymać do premiery kolejnego tomu!?

Już przy "Idź i czekaj mrozów" wiedziałam, że to jest bardzo mroczna i ponura lektura. Przyzwyczaiłam się, że większość książek, które traktują ostatnio o stworach ze słowiańskich podań i legend, to raczej książki łatwe, lekkie i często humorystyczne, a cykl Marty Krajewskiej wylał na mnie kubeł lodowatej wody. Mam na myśli, że po prostu zostałam 'oświecona', że nie wszystkie książki związane z mitologią słowiańską muszą być wesolutkie, żeby nadal zachwycać fabułą.

Mimo, że akcja dzieje się w Wilczej Dolinie, odległej wiosce za górami, sprawiającej wrażenie sielankowej lokalizacji, to fabuła jest DALEEEEEKA od faktycznej sielanki. Venda cały czas czuje się niepewnie w roli opiekunki (a może raczej NIE CHCE poczuć się pewnie, żeby nie stać się takim potworem jakim był jej poprzednik), dodatkowo dochodzi do tego jeszcze 'roczna służba' u Pana Lasu - i to służba w formie o jakiej Venda nawet by nie śniła... Problemy z DaWernem, tragedie w Dolinie i masa innych, po prostu strasznych rzeczy.

Tak naprawdę w tej książce nie ma NIC optymistycznego. Praktycznie wszystkie postacie tam cierpią, w ten czy inny sposób. A ile tam było śmierci, to nawet nie zliczę... Chciałabym wierzyć, że całość zakończy się typowym "i żyli długo i szczęśliwie", ale mając za sobą 2 tak mroczne tomy, obawiam się, że byłyby to tylko pobożne życzenia.

Mimo tak ponurego klimatu, książki są po prostu świetne i niesamowicie wciągające. Zdecydowanie jest to dla mnie odmiana od pozycji, które czytuję 'na co dzień', ale nie wiem jak zachowa się moja psychika, jeżeli w trzecim tomie nie dostanie chociaż odrobiny happy endu...

Uhhh... O ile podczas czytania pierwszej części, byłam się w stanie od niej oderwać, to jak zaczęłam tylko czytać drugi tom, tak nie odłożyłam go ani na chwilę! Bite 6 godzin z książką w ręku! A teraz? Teraz jestem po prostu zła. Zła, że zamiast się delektować każdym słowem, od razu pochłonęłam całą książkę. I co ja teraz zrobię? Jak mam wytrzymać do premiery kolejnego...