Lema, przyznam się szczerze, nigdy nie lubiłem, choć dodać tu muszę z pewną taką nieśmiałością, że dotychczas znany mi był z czasów szkolnych i bardzo zabawnych i tyleż samo dziwacznych "Bajek robotów" i fragmentów "Przygód pilota Pirxa". Niestety, wrażenie tego, że rodzaj fantastyki uprawianej przez Lema, to "bajka, która innymi, niż ja drogami chodzi", powróciło w trakcie niniejszej lektury.

W "Dziennikach gwiazdowych" doceniam niebanalne, choć absurdalne poczucie humoru i to, w że zazwyczaj w sposób nienachalny potrafi przemycić w opowiadaniach drugie dno, choć przyznać też muszę, ze bywa i tak, jakby w niektórych momentach stawiał przed oczyma czytelnika ekwiwalent literackiego neonu, krzyczący "Spójrz tutaj! Parafrazuję to i to! Odnoszę się do takiej to a takiej sytuacji! To analogia do czegoś tam! To anagram / kalambur tej a tej nazwy / tego nazwiska! Patrz!". Zdecydowanie jestem zwolennikiem nieco subtelniejszych metod mówienia o czymś, jednocześnie o tym nie mówiąc...

Dodatkowo, znakiem flagowym Lema jest podporządkowanie całości danego tekstu przesłaniu, jakie chce przekazać, tudzież tezie, jaką musi udowodnić. Nie baczy wtedy na fabułę, która czasem zmienia się w okrutnie męczący i niezrozumiały bełkot.

Na szczęście kilka opowiadań w "Dziennikach..." przypadło mi jednak do gustu. Z przyjemnością czytało mi się te, gdzie autor zarzucał "schizofreniczny" sposób narracji, zagłębiając się w nieco poważniejsze rejony - tam, gdzie abstrakcyjny humor zastępowały ciekawe dywagacje natury filozoficznej.

Podsumowując, "Dzienniki gwiazdowe", jak i sam ich autor jest, cóż, "nie dla wszystkich". W tej grupie, która, w jakiś paradoksalny sposób nie jest w stanie docenić wszystkich walorów naszego klasyka fantastyki, znalazłem się, niestety, i ja. Za co wszystkich fanów i wielbicieli pisarza przepraszam.

Lema, przyznam się szczerze, nigdy nie lubiłem, choć dodać tu muszę z pewną taką nieśmiałością, że dotychczas znany mi był z czasów szkolnych i bardzo zabawnych i tyleż samo dziwacznych "Bajek robotów" i fragmentów "Przygód pilota Pirxa". Niestety, wrażenie tego, że rodzaj fantastyki uprawianej przez Lema, to "bajka, która innymi, niż ja drogami chodzi", powróciło w trakcie...