"Doskonała próżnia" to książka wyjątkowa i według mnie genialna. Składa się z obszernych recenzji książek, których (z jakichś powodów) Stanisław Lem nie napisał. Oprócz niespotykanego pomysłu na książkę uderzyła mnie różnorodność tematów opisywanych "powieści", szczegółowość opisów (gdyby ktoś czytał tą książkę nie wiedząc z czym ma do czynienia mógłby uznać opisywane książki za prawdziwe) i pomysły autora. Parodie romantycznych powieści. Dzieło wzorowane na "Ulissesie" w którego tworzeniu pomagał komputer, dzięki czemu ma mnóstwo ukrytych znaczeń, nie do odnalezienia przez człowieka. Krytyka nowoczesnej kultury. Fikcyjny opis wszechświata. Powieść sci-fi, w której światem sterują korporacje zapewniające ludziom konkretne wydarzenia (od prostych rzeczy po uratowanie życia damie, którą chce się bliżej poznać). Opis świata, w którym w wyniku wycieku substancji zwanej NOSEX świat stał się kompletnie aseksualny, a prokreacja stała się smutnym obowiązkiem, którego każdy unika jak może.
Autor na 200 stronach daje czytelnikowi mnóstwo tematów, sięgających do różnych dziedzin życia i kultury. Nierzadko skłania do refleksji. Książkę czyta się trudno, a w wielu miejscach robiłem sobie przerwy, żeby móc "przetrawić" to, co właśnie przeczytałem. Ale mimo tego z wielką przyjemnością przeczytałem "Doskonałą próżnię" i napełnia mnie smutek, że niektórych z tych pomysłów p. Lem nie wykorzystał do stworzenia prawdziwych powieści.

"Doskonała próżnia" to książka wyjątkowa i według mnie genialna. Składa się z obszernych recenzji książek, których (z jakichś powodów) Stanisław Lem nie napisał. Oprócz niespotykanego pomysłu na książkę uderzyła mnie różnorodność tematów opisywanych "powieści", szczegółowość opisów (gdyby ktoś czytał tą książkę nie wiedząc z czym ma do czynienia mógłby uznać opisywane...