Serce w ogniu

Dwóch całkowicie różniących się pod wieloma względami mężczyzn co roku spotyka się w jednym celu. Wspólnie skaczą ze spadochronami i gaszą pożary.
Connor jest dynamicznym i żwiołowym fotografem, a Ed refleksyjnym muzykiem. Według zasady, ze przeciwieństwa się przyciągają para ta tworzy całkiem zgrany duet nie tylko podczas tych dwóch miesięcy katorżniczej pracy strażaka. Sytuacja nieco zmienia się, gdy Ed poznaje Julię, a Connor ... zakochuje się w niej.

Evansa kocham za wspaniałe spojrzenie wgłąb ludzkiej duszy. Ilekroć potrzebuję wyciszenia, refleksji, spokoju, sięgam po jego książki. W jednym z wywiadów z okazji promocji książki autor powiedział: „Serce w ogniu” jest książką o różnych sprawach, ale dla mnie to książka o osobistych wyborach, o wyborach, pomiędzy emocjami a lojalnością. Kiedy dokonujesz wyboru, wybierasz między kroczeniem przez ogień, by osiągnąć to, czego pożąda twoje serce lub pozostaniem na miejscu, z powodu honoru, przyjaźni i zobowiązań.

Prosty układ pomiędzy Edem i Connorem "burzy" Julia, która w pewnym momencie zdaje sobie sprawę, że przyjaciel narzeczonego, staje się dla niej kimś wyjątkowym. Emocje, które targają całą trójką znajdują ujście po wypadku, jakiemu ulega Ed. Wbrew pozorom Julia nie jest przyczyną rozpadu przyjaźni obu mężczyzn. Wręcz przeciwnie - pomimo wszystko stara się tą przyjaźń podtrzymać. Do końca nie można wyczuć, czy robi to dla Eda, czy dla siebie.

Lojalnie po wypadku zostaje z Edem. Stara się, by nie odczuwał boleśnie kalectwa, jednak gdzieś w głębi duszy szuka kontaktu z Connorem. Poprzez krótkie muśnięcia, spojrzenia, gesty pomiędzy przyjaciółmi rozkwita uczucie, do którego żadne z nich, ze względu na wrażliwego Eda nie chce się przyznać.
Kulminacją zdaje się być moment, kiedy Ed wyrzuca z siebie wszystkie frustracje i nieświadomie drąży temat niewygodny dla żony i przyjaciela.
Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, iż wszyscy troje są rodzicami tego samego dziecka...


Książka zdecydowanie skłania do refleksji. Do końca też nie wiadomo, czy wygra lojalność Julii wobec Eda, czy też prawdziwy, płomień szczerej miłości, który rozpalił w Julii Connor.
Szczerze mówiąc typowa postawa Julii i jej wybór jest nieunikniony. Akcję poprowadzono w ten sposób, by w trakcie czytania nic nie wydawało się zbyt oczywiste, a jednak takie ostatecznie się okazuje. Żadna z postaci nie jest przesłodzona, żadna nie jest też traktowana wyjątkowo. Każdego autor stawia przed zwykłymi ludzkimi wyborami, przedstawia jego morale i dzięki temu skłania nas do przemyślenia naszych zachowań w podobnej sytuacji. Nie ocenia podejmowanych decyzji i nam również na to nie pozwala za każdym razem delikatnie, aczkolwiek dobitnie przypominając, że my również możemy znaleźć się w podobnej sytuacji, stanąć przed podobnym wyborem i jakakolwiek ocena naszego zachowania powinna wyjść od nas samych, a nie od obserwatorów.