Miejscami można się zachwycić przekuwaniem fundamentów filozofii na nowatorskie analogie w futurystycznych, acz ponadczasowych kontekstach. Zainspirować może również poszerzająca życiową perspektywę puenta, którą odnalazłam w słowach: "(...) jeśli chce się rozwiązać pewne problemy, należy przyjąć założenie, że możliwe jest wejście w inny rodzaj przestrzeni, w której dysponujemy pełnią praw." Sądzę, że ów cytat nie jest spoilerem, bowiem aby go zrozumieć, i tak trzeba książkę przeczytać. Najlepsze w jego rozgryzaniu jest odkrywanie, że wcale nie musi on dotyczyć tak niedostępnych dla nas spraw jak podróże do świata umarłych. Najlepsze jest odkrywanie jego związku z całkiem realnymi i bliskimi nam aspektami codziennego bytowania. Przewijający się przez powieść motyw zagadki geometrycznej (jak narysować okrąg i jego środek bez odrywania ołówka od kartki?) doskonale obrazuje trafność przesłania i zasadność wyrycia go na szczycie spisu zasad życiowego postępowania.

Mimo wszelkich zalet (na które składają się głównie te ideologiczne), książka budzi we mnie pewne zastrzeżenia fabularne (chwilami nieznośnie przypomina czytadło), nie zachwyca też wykwintnością językową. Jednak i formy nie odrzucałabym całkowicie, bowiem w niej także można wiele smaczków odnaleźć (przeplatanie fragmentów stricte fabularnych, quasi-encyklopedycznych, reportażowych, eseistycznych, dłuższych cytatów filozoficznych i innych; a także przedstawianie wszelkich ludzkich wierzeń pod postacią rozmaitych mitologii).

Książce wystawiam ocenę dobrą i delikatnie zachęcam do jej przeczytania.

Miejscami można się zachwycić przekuwaniem fundamentów filozofii na nowatorskie analogie w futurystycznych, acz ponadczasowych kontekstach. Zainspirować może również poszerzająca życiową perspektywę puenta, którą odnalazłam w słowach: "(...) jeśli chce się rozwiązać pewne problemy, należy przyjąć założenie, że możliwe jest wejście w inny rodzaj przestrzeni, w której...