Dzieci chłoną jak gąbka - zarówno to, co dobre, jak i złe. Niestety nie da się ich uchronić przed brzydkimi słowami, bo pojawiają się one wszędzie, nawet jeśli robimy wszystko, aby dziecko ich nie usłyszało. W moim domu nie używa się wulgaryzmów, a mój trzyletni syn i tak je podłapał - wystarczyło, że spotkaliśmy się z jakimś znajomym bądź po prostu wyszliśmy na podwórku. Brzydkie słowa słychać wszędzie, co bardzo mnie irytuje, gdyż inni ludzie nie mają żadnego szacunku dla reszty społeczeństwa, zwłaszcza najmłodszego pokolenia.

Kiedy na bibliotecznej półce ujrzałam tytuł "Kamilka mówi brzydkie słowa", miałam nadzieję, że ta lektura może nam pomóc. Niestety zawiodłam się na całej linii... Sympatyczna dziewczynka wypowiada brzydkie słowa, co nie podoba się jej rodzicom. Zatem wpada z koleżanką na pomysł, że będą zamykać się w łazience wtedy, gdy najdzie je ochota na wypowiedzenie wulgaryzmu. To tyle...

Gdzie jakiś morał uświadamiający, że brzydkich słów nie powinno używać się w żadnym miejscu i najlepiej w ogóle o nich nie myśleć, a zastąpić czymś innym? Nie cierpię lektur dziecięcych, które nie przekazują jakiejkolwiek mądrej puenty, dlatego ta opowieść to totalny niewypał.

Dzieci chłoną jak gąbka - zarówno to, co dobre, jak i złe. Niestety nie da się ich uchronić przed brzydkimi słowami, bo pojawiają się one wszędzie, nawet jeśli robimy wszystko, aby dziecko ich nie usłyszało. W moim domu nie używa się wulgaryzmów, a mój trzyletni syn i tak je podłapał - wystarczyło, że spotkaliśmy się z jakimś znajomym bądź po prostu wyszliśmy na podwórku....