Świetna powieść przygodowa.

Nie ukrywam, że sięgnęłam po nią skuszona fenomenalną okładką. Na szczęście treść jest równie interesująca. Autorka wykorzystuje manierę XIX-wiecznego pamiętnikarstwa, ale nie na tyle, by dało się zapomnieć, że to powieść. Jeśli już to stylistyczny smaczek. Podobnie stylizuje świat przedstawiony na epokę wiktoriańską, schyłek XIX wieku pełen kolonialnych konfliktów. Tak naprawdę nie opisuje szczegółowo świata, ale jest on na tyle podobny do rzeczywistego, że można się orientować w meandrach religii i polityki. Kreślony jest z dużą swobodą i szerokim marginesem niedomówień i pola do domysłów, ale akcja nie staje się przez to mętna i niezrozumiała. Całość wypada bardzo pozytywnie, chociaż język można sobie połamać na niektórych stworzonych przez autorkę nazwach.

Główna bohaterka jest postacią pełnowymiarową, ciekawą, sympatyczną. Jej determinacja i siła charakteru potrafią urzec czytelnika. Ze względu na stylizację na ten nieszczęsny brytyjski XIX wiek trochę kojarzyła mi się z czarownicami z Pratchetta. Ale Lady Trent - w powieści jeszcze Izabela Camherts - nie jest czarownicą, tylko smoczycą. Przynajmniej duchowo.

Powieść przedstawia okres dorastania (bardzo skrótowo) i pierwszej wyprawy badawczej młodej Izabeli, która fascynuje się smokami i historią naturalną, ale ma pecha żyć w okresie, gdy dostęp kobiet do nauki był zabroniony, a jej jedyną ambicją powinno być znalezienie męża, a nie bieganie po górach i lasach za groźnymi drapieżnikami. Izabela ma mnóstwo szczęścia, ponieważ udaje jej się zrealizować swoje marzenia.

Obok wyraziście zarysowanych postaci ogromną zaletą powieści jest akcja. Prowadzona równomiernie, ale wartko. Poczynając od pierwszego polowania na smoka, w którym Izabela bierze udział po perypetie naukowców na wyprawie, każdy rozdział obfituje w wydarzenia, czasami naprawdę dramatyczne. Mamy porwania, zastraszenia, zaginięcia, wątek nadprzyrodzonej groźby, ataki smoków i polowania na nie, wreszcie knowania chciwych, głupich ludzi, którzy stanowią równe zagrożenie, co smoki. Całość układa się w spójną intrygę. I dla odmiany miło było czytać nie o zagrożeniu istnienia świata, ale o czymś bardziej bezpośrednim i niemal kameralnym, jak intrygi w jednej górskiej dolinie i to, jak odbijają się na lokalnej populacji smoków.

Nie ukrywam, że najbardziej przemawiała do mnie pasja naukowa głównej bohaterki. To, że bycie badaczem stanowi element tożsamości Izabeli, której nie może się wyrzec, nawet gdyby chciała. To pragnienie wiedzy ponad wszystko inne. Po prostu nie mogłem nie kibicować Izabeli od początku do końca. Teraz czekam na kolejny tom, pewna, że przygody lady Trent mnie nie zawiodą.

Świetna powieść przygodowa.

Nie ukrywam, że sięgnęłam po nią skuszona fenomenalną okładką. Na szczęście treść jest równie interesująca. Autorka wykorzystuje manierę XIX-wiecznego pamiętnikarstwa, ale nie na tyle, by dało się zapomnieć, że to powieść. Jeśli już to stylistyczny smaczek. Podobnie stylizuje świat przedstawiony na epokę wiktoriańską, schyłek XIX wieku pełen...