Po przeczytanej kilka dni temu „Dolinie umarłych" czułam pewne rozczarowanie, dlatego z pewnym wahaniem brałam do ręki kolejny tytuł Tess Gerritsen, no ale „Sobowtór" okazał się jedną z lepszych książek autorstwa wspomnianej pani. Książka rozkręca się już od pierwszych stron, od razu autorka wskazuje na sprawcę, tylko tyle, że czytelnik nie wie, gdzie tego sprawcę może umieścić. Pojawia się także wiele innych tajemnic, które wymagają rozwiązania, gdzieś tam istnieje sugestia, że będą one w jakiś sposób ze sobą powiązane, tylko że nie wiadomo, czy wszystkie można wrzucić do jednego worka. Rozwiązania zaś, a nie jest tono jedno, potrafią zaskoczyć. Całość jest naprawdę ciekawa i wciągająca. Książkę czyta się z zapartym tchem, a napisana jest lekkim i przystępnym językiem, do tego dochodzą dobrze wykreowani bohaterowie, którzy, ze względu na swoje indywidualne cechy, nie stapiają się w jedną bezimienną postać. Nie czytałam jeszcze wielu książek Gerritsen, ale po „Sobowtórze" czuję się zachęcona do kolejnych podejść.

Po przeczytanej kilka dni temu „Dolinie umarłych" czułam pewne rozczarowanie, dlatego z pewnym wahaniem brałam do ręki kolejny tytuł Tess Gerritsen, no ale „Sobowtór" okazał się jedną z lepszych książek autorstwa wspomnianej pani. Książka rozkręca się już od pierwszych stron, od razu autorka wskazuje na sprawcę, tylko tyle, że czytelnik nie wie, gdzie tego sprawcę może...