To jedna z najstarszych książek w mojej kolekcji, wydana 11 lat przed drugą wojną. Jest też pisana przedwojenną polszczyzną, z innymi prawidłami zapisów wyrazów, przez co czytało mi się ją ciężko. Choć nie język był tu przeszkodą, a fabuła. Potwornie to było nudne. "Cement" to dość ostry produkcyjniak napisany w duchu leninizmu. Na tle Rewolucji Październikowej dzieje się historia małżeństwa, Daszy i Gleba. Ona przechodzi metamorfozę: z żony i matki staje się kobietą sowiecką, oddając córkę Niurkę pod opiekę pani Moti; on przyjeżdża po trzech latach w wojsku do domu i niczego nie rozumie. Jednocześnie trwa walka o wznowienie działania fabryki cementu. W międzyczasie dzieją się przeróżne perypetie między bohaterami, które - dla mnie - nie mają ładu i składu.
Jakoś przemęczyłem tę książkę, ale po tego autora z pewnością więcej nie sięgnę.

To jedna z najstarszych książek w mojej kolekcji, wydana 11 lat przed drugą wojną. Jest też pisana przedwojenną polszczyzną, z innymi prawidłami zapisów wyrazów, przez co czytało mi się ją ciężko. Choć nie język był tu przeszkodą, a fabuła. Potwornie to było nudne. "Cement" to dość ostry produkcyjniak napisany w duchu leninizmu. Na tle Rewolucji Październikowej dzieje się...

Głównym bohaterem powieści jest powracający z wojny domowej żołnierz Armii Czerwonej Gleb Iwanowicz Czumałow. Gleb wraca w rodzinne strony, gdzie niegdyś pracował jako ślusarz w fabryce cementu. Początkowo spotyka żonę, jednak dla obojga to nagłe spotkanie nie jest takim, jak by oboje chcieli. Dasza jest już odmieniona, na co miały wpływ trudne przeżycia pod władzą tzw. Białych. Gleb zmienił się z kolei w związku z pobytem w partyzantce i przerzyciami wojennymi. Odbudowa ich związku nie jest dla obojga łatwa. Wspomniana fabryka jest w ruinie, robotnicy zaś zamiast dbać o fabrykę wyrabiają zapalniczki, czy hodują kozy i świnie. Kolejno zaś Gleb przy udziale jego żony Daszy i innych postaci zaczyna starać się gorączkowo odbudować cementownię. Zaskarbia sobie nawet inżyniera Kleista. Generalnie należy tu stwierdzić obecność typowych dla powieści socrealistycznych elementów (rewolucja, robotnik-parobek przekształca się w uświadomionego robotnika-działacza, dawny inteligent odchodzi lub zmienia poglądy-Kleist, wrogowie przemijają i są jednoznaczni, bez możliwości wyłożenia swoich racji, zaś główny bohater jest właściwie idealny, jedyny jego problem to życie osobiste itd.). Książkę tą czyta się naprawdę dobrze, zdecydowanie łatwiej od kolejnej powieści autora, czyli "Energii". Jest tu trochę zwrotów akcji i ciekawych wątków (np. wyznania Daszy). Zdarzają się też wątki zabawne z punktu widzenia współczesnego czytelnika (np. zachowanie ojca Sergieja podczas rekwirowania mienia burżujom i ich późniejszego wysiedlenia czy postawa i sama postać zakochanej w Glebie Poli Miechowej). Zdecydowanie polecam tą pozycję fanom tzw. powieści produkcyjnych. Jest to chyba jedna z najważniejszych pozycji do przeczytania w tym zakresie, ponieważ to pierwsza dojrzała powieść tego rodzaju.

Głównym bohaterem powieści jest powracający z wojny domowej żołnierz Armii Czerwonej Gleb Iwanowicz Czumałow. Gleb wraca w rodzinne strony, gdzie niegdyś pracował jako ślusarz w fabryce cementu. Początkowo spotyka żonę, jednak dla obojga to nagłe spotkanie nie jest takim, jak by oboje chcieli. Dasza jest już odmieniona, na co miały wpływ trudne przeżycia pod władzą tzw....