Dzizas, jakie to było nudne...

Z Susan Clark miałam wcześniej styczność dwa razy. Przeczytałam pierwszy tom (to chyba tylko w Polsce było podzielone na tomy) i wynudziłam się, a potem kumpel pożyczył mi jej Piranesi i było świetne. Dlatego postanowiłam dać jej kolejną szansę.
To był błąd.
Wiktoriańska (używam tego słowa jak normik, nie jak historyk) Anglia to nie jest forte autorki. Gdy pomysł jest ciekawy, wykonanie słabe, gdy pomysł jest gorszy nadrabia trochę wykonaniem, ale właściwie pamiętam tylko kilka luźnych pomysłów.
Ogółem nie polecam

Dzizas, jakie to było nudne...

Z Susan Clark miałam wcześniej styczność dwa razy. Przeczytałam pierwszy tom (to chyba tylko w Polsce było podzielone na tomy) i wynudziłam się, a potem kumpel pożyczył mi jej Piranesi i było świetne. Dlatego postanowiłam dać jej kolejną szansę.
To był błąd.
Wiktoriańska (używam tego słowa jak normik, nie jak historyk) Anglia to nie jest...

Historie poboczne do Jonathana Strange'a, Gwiezdnego Pyłu i paru mitów.

Historie poboczne do Jonathana Strange'a, Gwiezdnego Pyłu i paru mitów.

Autorka zdecydowanie lepiej odnajduje się w dłuższych formach. Patrząc po długości opowiadań, krótsze były bardziej chaotyczne dłuższe bardziej przemyślane, spójne.

Autorka zdecydowanie lepiej odnajduje się w dłuższych formach. Patrząc po długości opowiadań, krótsze były bardziej chaotyczne dłuższe bardziej przemyślane, spójne.

Bardzo przyjemna i bardzo wyspiarska. Elfy, magowie i totalnie obce naszej polskiej kulturze stworzenia. Najs!

Bardzo przyjemna i bardzo wyspiarska. Elfy, magowie i totalnie obce naszej polskiej kulturze stworzenia. Najs!

Bardzo pomysłowe wykorzystanie przez autorkę starych opowieści o mitycznych mieszkańcach wysp by ukazać jak mógłby wyglądać czasy, choćby Jane Austen, z magia i elfami. Jak poradzili by sobie ludzie gdyby ktoś rzucał na nich urok i chciał do czegoś naklonić? Ja pokazuja opowiadania bardzo różnie. Spodobało mi sie to jak autorka bawi sie pewnymi starymi motywami. W czasie czytania pomaga znajomość legend irlandzkich lub szkockich, wyłapuje się wtedy różne smaczki.

Bardzo pomysłowe wykorzystanie przez autorkę starych opowieści o mitycznych mieszkańcach wysp by ukazać jak mógłby wyglądać czasy, choćby Jane Austen, z magia i elfami. Jak poradzili by sobie ludzie gdyby ktoś rzucał na nich urok i chciał do czegoś naklonić? Ja pokazuja opowiadania bardzo różnie. Spodobało mi sie to jak autorka bawi sie pewnymi starymi motywami. W czasie...

Szczerze żałuję zakupu. Ciężko mi szła ta książka, język ciężki, taki staromodny opis. Po prostu coś nie dla mnie...

Szczerze żałuję zakupu. Ciężko mi szła ta książka, język ciężki, taki staromodny opis. Po prostu coś nie dla mnie...

Ciężko mi jednoznacznie ocenić akurat tomik opowiadań, ale cieszę się, że trafiłam na twórczość Susanny Clarke w tej formie krótszej. Nawiązanie do Gaimana i jego polecanki są jak najbardziej na miejscu bo styl autorki jest w pewnym sensie podobny do tego, jak pisze jej kolega po fachu... A ja za Gaimanem nie przepadam. Jednak w tekstach Clarke udało mi się doszukać pewnych motywów, które do gustu mi przypadły i w tym miejscu wysuwa się na plan pierwszy opowiadanie zapisane w formie pamiętnika - to zatytuowane Pan Simonelli czyli elfi wdowiec.
Teksty (przez wzgląd na pochodzenie autorki, brawo Sherlocku) są przesycone brytyjskością. Nie jestem jakąś wielką fanką takich zabiegów, raczej doceniam silny akcent położony na miejsce akcji.
Clarke faktycznie wykorzystuje trochę motywów folklorowych, nawiązuje do twórców literatury brytyjskiej i również... Wrzuca parę wątków zupełnie od czapy, tak, że fabuła ni jak się nie klei. Uświadczyć możemy również nieco baśniowego klimatu, takich powiastek skonstruowanych w bardzo prostych ramach, które najwidoczniej miały za zadanie zapełnić trochę miejsca na papierze.
Nie do końca jestem do Clarke przekonana. Jonathana Strange'a i Pana Norella jeszcze nie skreślam, ale i nie podchodzę do pomysłu o lekturze z wielkim entuzjazmem. Właściwie entuzjazmu brak.

Ciężko mi jednoznacznie ocenić akurat tomik opowiadań, ale cieszę się, że trafiłam na twórczość Susanny Clarke w tej formie krótszej. Nawiązanie do Gaimana i jego polecanki są jak najbardziej na miejscu bo styl autorki jest w pewnym sensie podobny do tego, jak pisze jej kolega po fachu... A ja za Gaimanem nie przepadam. Jednak w tekstach Clarke udało mi się doszukać pewnych...

Damy z Grace Adieu to zbiór krótkich form, które wprowadzają nas w świat magii i elfów wiktoriańskiej Anglii. Mężczyźni parający się magią to z reguły zadufani w sobie mądrale, z kolei kobiety z tej branży cierpliwie siedzą w ich cieniu i po prostu robią swoje. A niech ci dżentelmeni się łudzą swoją władzą. Do tego dołóżmy kilka postaci z Faerie, czyli krainy elfów, których wizja może zaskoczyć niektórych czytelników, świetne tłumaczenie, płynne i bez błędów, a dostajemy przyjemną lekturę, taką akurat na rozluźnienie. Urzekł mnie ten świat przenikający się niemal na każdym kroku, gdzie elfy potrafią żyć obok siebie z ludźmi, a nieraz ich niecnie wykorzystywać. Szczególnie podeszła mi historia Johna Uskglassa, czyli samego Króla Kruków i węglarza z Cumbrii, który swoim uporem i prostotą pomyślunku napsuł co niemiara krwi samowolnemu władcy elfiego świata. Ma w sobie dużo uroku, takiego trochę prostackiego, ale z przednim morałem.

Damy z Grace Adieu to zbiór krótkich form, które wprowadzają nas w świat magii i elfów wiktoriańskiej Anglii. Mężczyźni parający się magią to z reguły zadufani w sobie mądrale, z kolei kobiety z tej branży cierpliwie siedzą w ich cieniu i po prostu robią swoje. A niech ci dżentelmeni się łudzą swoją władzą. Do tego dołóżmy kilka postaci z Faerie, czyli krainy elfów, których...

Dobry zbiór opowiadań bazujących na znanych schematach podań/legend anglosaskich.

Niestety, umieszczenie wydarzeń w epoce wiktoriańskiej (łącznie tłem społecznym i psychologicznym bohaterów) mnie nie porywa - mam wrażenie że zabrakło wyważenia pomiędzy wymogami epoki, a czytelnikiem/odbiorcą współczesnym.

Nie polecam, nie odradzam.
Jeśli lubicie fantastykę wymieszaną z epoką wiktoriańską możecie do oceny dołożyć co najmniej jedną gwiazdkę.

Dobry zbiór opowiadań bazujących na znanych schematach podań/legend anglosaskich.

Niestety, umieszczenie wydarzeń w epoce wiktoriańskiej (łącznie tłem społecznym i psychologicznym bohaterów) mnie nie porywa - mam wrażenie że zabrakło wyważenia pomiędzy wymogami epoki, a czytelnikiem/odbiorcą współczesnym.

Nie polecam, nie odradzam.
Jeśli lubicie fantastykę wymieszaną z...

8 świetnych opowiadań o magii, elfach i klątwach.
Znajdziecie w niej krótkie historie, czasami zatrważające a czasami zabawne.
Bo jak tu się nie śmiać z Króla Kruków, wszechwładnego maga który drży przed węglarzem :) ( Kochani w tej książce, święci dokonują cudów :))
Jest i pewna gratka dla fanów "Gwiezdnego Pyłu", ponieważ jedna historia dzieje się za sławnym Murem.
Polecam książkę gorąco.
www.zaczytanasowka.pl

8 świetnych opowiadań o magii, elfach i klątwach.
Znajdziecie w niej krótkie historie, czasami zatrważające a czasami zabawne.
Bo jak tu się nie śmiać z Króla Kruków, wszechwładnego maga który drży przed węglarzem :) ( Kochani w tej książce, święci dokonują cudów :))
Jest i pewna gratka dla fanów "Gwiezdnego Pyłu", ponieważ jedna historia dzieje się za sławnym Murem....