Żałuję trochę, że nie zaczęłam czytać tej książki miesiąc później. Byłoby fajnie, móc zerkać przez okno na ośnieżony świat i myśleć, że jestem w Lunacy.

Czasem życie wali się nam na głowę i rzuca nas na kolana, a my nie potrafimy go udźwignąć. Po prostu zdarzają nam się same złe rzeczy i to jedna za drugą. To właśnie spotkało Nate'a. Gdyby był gruboskórny jak Ed, pewnie nie przejąłby się odejściem żony i śmiercią przyjaciela. Ignatius Burke jest wrażliwym, troskliwym i zabawnym mężczyzną. Trudno wyobrazić sobie lepszego komendanta policji sennego miasteczka Lunacy. Nate jest bezstronnym strażnikiem porządku, ale potrafi przymknąć oko, gdy wie, że wykroczenie nie zostało popełnione umyślnie. Jest sprawiedliwy. I na szczęście dla lokalnej społeczności - uparty jak osioł. Cierpliwie drążył sprawę morderstwa Maksa Hawbakera, nawet gdy policja stanowa zamknęła sprawę.

Bardzo podobała mi się atmosfera Lunacy. Nora Roberts świetnie opisała miejsce akcji. Jest tam lokalna gazeta i rozgłośnia radiowa, "Sklep na rogu", pizzeria i hotel. Ludzie ufają sobie, potrafią być samowystarczalni. Są jak rodzina, wspierają się w trudnych chwilach. Między innymi dlatego tak trudno było im uwierzyć, że ktoś z nich jest mordercą. Tylko cheechako mógł rozwiązać tę sprawę.

Od pierwszej strony wiedziałam, kto jest mordercą, bo oglądałam film. Znowu. Nie przeszkadzało mi to jednak w uważnym śledzeniu akcji. Ekranizacja nigdy nie jest dokładna i nie oddaje całej atmosfery powieści. Przede wszystkim bardziej polubiłam książkową Meg. Zaskoczyło mnie, że jest brunetką. Filmowy Nate też wydawał mi się inny. Niby ta sama historia, a jednak nie do końca.

Żałuję trochę, że nie zaczęłam czytać tej książki miesiąc później. Byłoby fajnie, móc zerkać przez okno na ośnieżony świat i myśleć, że jestem w Lunacy.

Czasem życie wali się nam na głowę i rzuca nas na kolana, a my nie potrafimy go udźwignąć. Po prostu zdarzają nam się same złe rzeczy i to jedna za drugą. To właśnie spotkało Nate'a. Gdyby był gruboskórny jak Ed, pewnie...