Mam do tej książki mieszane uczucia.

Z jednej strony podobało mi się, że Maria pokazywana jest jako silna, pracowita i uparta osoba. Podobało mi się jasne pokazanie, że sufrażystki niegdyś były tak samo demonizowane, jak dzisiaj feministki. Podobało mi się pokazanie problemu, który trzeba wytykać - szowinizmu codziennego, wyrażanego w drobnych żartach i gestach, takich jak ignorowanie wypowiedzi, zwracanie uwagi tylko na wygląd albo/i opinię publiczną, ratowanie na siłę, traktowanie z góry i tak dalej. Tych małych rzeczy, które dla (zbyt) wielu mężczyzn nie istnieją, są spychane pod dywanik "histerii kobiecej", a w rzeczywistości przeszkadzają nie tylko w spełnianiu marzeń, ale też w codziennym życiu.

Nie podobało mi się jednak, że książka napisana jest tak, żeby dać do zrozumienia, że nawet dwukrotna noblistka może z wykształconego geniusza zmienić się w jednej chwili w całkowicie zależną od miłości mężczyzny trzpiotkę z depresją. Co prawda tylko na dwa lata, ale dla mnie to wciąż mało wiarygodne. Nie podoba mi się też styl pisania autorki - dla mnie zdecydowanie zbyt lekki, pełen zdań wyrażonych jak suche fakty - bez ubarwień, przymiotników i metafor. Co prawda czytało się to szybko, ale nie pogardziłabym bardziej soczystymi opisami, zwłaszcza w nielicznych momentach, w których Maria docina aroganckim bucom, zamiast płakać.

Innymi słowy doceniam feministyczny wydźwięk połowy książki i zgrzytam zębami nad zaprzeczeniem tego wydźwięku w drugiej połowie. Niemniej być może się czepiam i źle interpretuję część rozdziałów. Chciałabym więcej akcji i błyskotliwych dialogów w książce, a mniej miłości. Więcej człowieka z krwi i kości, a mniej wątków romantycznych. Wolałabym przeczytać książkę o geniuszu Marii, a nie jej romansach - i wybrałam do tego złą książkę.

Mam do tej książki mieszane uczucia.

Z jednej strony podobało mi się, że Maria pokazywana jest jako silna, pracowita i uparta osoba. Podobało mi się jasne pokazanie, że sufrażystki niegdyś były tak samo demonizowane, jak dzisiaj feministki. Podobało mi się pokazanie problemu, który trzeba wytykać - szowinizmu codziennego, wyrażanego w drobnych żartach i gestach, takich jak...