W sumie nawet nie wiem czego się spodziewałam, ale jako, że za literaturą rosyjską nie przepadam, nie były to wielkie oczekiwania. A tu proszę.
Okazuje się, że w sumie prostymi słowami, bez zbytnich ozdobników, upiększaczy można opowiedzieć całkiem zgrabną, ciekawą, interesującą i wciągającą historię.
Można.
Główna bohaterka Anastazja Kamieńska to major, analityk z Moskiewskiego Urzędu Śledczego. Kobieta szara, bura, nie wyróżniająca się z tłumu, przez co jak twierdzi jej ojczym - świetna w kamuflażu, niezauważalna dla otoczenia, znikająca w tłumie. Leniwa fizycznie nie tylko ze względu na swoje choroby. Bardzo aktywna umysłowo, zapamiętująca masę obcych słów, by powtarzając je podczas porannego, zimnego prysznica pobudzić się do działania. Z mózgiem pracującym jak dobrze naoliwiona maszyna, najdziwniejszymi pomysłami, które okazują się prawdą. Ubrana w seksowne stroje, z pofarbowanymi włosami, pomalowana zjada dzień przed zaplanowanym na siebie atakiem kolację ze swoim przyszłym zabójcą.
Brzmi fajnie, prawda?
I taka jest cała książka. Bardzo szybka, bardzo wciągająca.
Miłość? Nie, nie o tym jest ta książka, nie ma jej praktycznie tutaj. Jest zamiast tego całkiem pora liczba zdrad. Niemal na porządku dziennym, w sumie nie do końca wiedzieć czemu, ludzie zaczynają ze sobą sypiać. Bohaterka niby też, niby tylko dwa razy, ale jednak. Tyle, że to nie razi. Nawet nie umiem tego wyjaśnić, ale jest to tak wpisane w jej charakter, że nie wywołuje niemal żadnych emocji. Nie tylko we mnie. W bohaterce również.
Co mnie zachwyciło w tej książce? Masa ciepła w tym smutnym i zimnym kraju, mimo gorąca lejącego się z nieba. Relacje międzyludzkie, zdrobnienia, troska, dbałość o drugiego człowieka. Dziwne, prawda? W tej oschłej historii, w sumie stosunkowo statycznej jest dużo zainteresowania drugim człowiekiem. A może tylko jest ona tak mocno widoczna w kontraście do oschłości wysokich urzędników, bezwzględności ichniejszych służb czy sypiących się zleceń na zabójstwa, łapówek, przekupstwa, usuwania innych z drogi.
Wspominałam w innym miejscu, że gubiłam się w imionach i nazwiskach. Rozwiązaniem była mała kartka na której zapisałam kilka danych i wtedy poszło lepiej, ale przyznaję, że na początku było kiepsko.
Czy przeczytam kolejne części?
Tak. Drugą pewnie szybko, ponieważ mam w domu. Kolejne, jeśli nie będą gorsze podejrzewam, że również. To nie jest lektura książka po książce. Dużo w niej smutku i przygnębienia, ale w tak niemal siermiężnej formie ukryta jest masa smaczków, które z przyjemnością odkrywałam.

W sumie nawet nie wiem czego się spodziewałam, ale jako, że za literaturą rosyjską nie przepadam, nie były to wielkie oczekiwania. A tu proszę.
Okazuje się, że w sumie prostymi słowami, bez zbytnich ozdobników, upiększaczy można opowiedzieć całkiem zgrabną, ciekawą, interesującą i wciągającą historię.
Można.
Główna bohaterka Anastazja Kamieńska to major, analityk z...